Elke dag voegen wij ons bij de samenleving. We komen in contact met verschillende mensen op verschillende plekken. Ben jij altijd jezelf? Mijn visie op het gedrag van mensen die met elkaar in contact komen.
Elke ochtend bereid ik mij voor op een dagje real-life gamen. Het spel noemen we maatschappij of samenleving. Het spel is binnen, maar ook buiten. Ik speel lief tegen leraren door, ze te groeten, een praatje met ze maken en soms behulpzaam de deur open te houden. Ook ben ik aardig tegen medeleerlingen. Dit doe ik door mij aan te passen aan mijn medeleerlingen. Ik lach mee met wat zij leuk vinden. Ik praat daarover waar zij over praten. Verder speel ik geïnteresseerd, rustig en hou ik mij aan de regels.
Ondertussen meen ik hier vrij weinig van, want zo zit ik niet in elkaar. Buiten school ben ik anders. Sterker nog buiten school heb ik nog meer persoonlijkheden. Met vrienden bijvoorbeeld gaat het verstand omlaag. We lachen over domme dingen. We stoeien en praten over seksuele ervaringen. Ontspanning. Dit is gedrag want ik graag toon en mij echt mee vermaak. Thuis ben ik het meest rustig. Mijn vader en ik delen alles met elkaar en voor de rest zit ik op mijn kamer. Ik doe me voor als de ideale zoon, die niet rookt en geen rotzooi trapt. Bij familie zijn de regels van het spel dat ik thuis speel ongeveer gelijk. Ik doe rustig en praat met familieleden. Het verschil is dat ik bij familie meer grapjes maak en behulpzamer ben.
Net als met elke game verlies je wel eens. Soms let je toch niet zo goed op in de les en dat wou ik wel om mijn spel goed te spelen. Of je vindt geen motivatie om mee te lachen met je medeleerling. Op de computer kan je de game opnieuw starten en kan je het nog een keer proberen. In het real-life gamen kan je het opnieuw starten door een nieuwe dag te beginnen en dan probeer ik mijn spel te verbeteren.
Ik speel het spel vanwege eigen belang. Mensen gaan mij aardiger vinden en ik dood mijn tijd op momenten wanneer er niet zoveel te doen is. Maar belangrijker is dat ik het speel omdat mijn omgeving er iets aan heeft. Ik vermaak mij zelf ermee én tegelijkertijd kan ik de mensen om mij heen ook vermaken. En verder is het spel op school zeer nuttig voor mijn toekomst, want op alle subjectieve onderwerpen loop ik kans om net iets beter beoordeeld te worden.
Maar speelt iedereen niet een spel? Ja natuurlijk doet iedereen dat. Zoals wordt beweert is de mens van oorsprong egoïstisch. Dit betekent dat iedereen maar overal dom om mee lacht en later bij je terug komt om een drankje te vragen. Fijn, onze maatschappij is dus behoorlijk nep. Iedereen gaat voor zijn eigen belang, zijn eigen spel. Als iedereen toch voor eigen belang gaat, waarom leer je op school dan dat je samen moet spelen? Dat je eerlijk moet zijn, niet moet jatten, maar ondertussen “beleefd” moet zijn. Dit voel als tegen de stroming in zwemmen. We weten dat we niets van die beleefdheid menen, maar toch doen we het. Ok ik het meen of niet: ik lach gewoon nog een keer lief.
