Het schijnt tegenwoordig normaal te zijn om gewelddadig te zijn tegen oudere mensen. Waren het eerst de homosexuelen en daarna de allochtonen in Nederland, wordt tegenwoordig oma of opa zonder reden in elkaar geslagen.

Een nieuwe trend

Het afgelopen jaar zijn er steeds meer berichten over bejaarden die zijn vermoord, overvallen, verkracht of in elkaar geslagen. Het schijnt een walgelijke nieuwe hype te zijn om de ouden van dagen eens een lesje te leren. Schijnbaar vindt de jongere generatie deze oudjes een doorn in het oog en besluiten ze dan maar als boksbal te gebruiken. Vaak met het overlijden van een slachtoffer tot gevolg. Meestal wordt dan achteraf de dader opgespoord die dan beweert dat het komt door een slechte jeugd, waarin zijn opa hem misbruikte en zijn oma hem met de pollepel sloeg. Excuus na excuus komt bovendrijven, waarna de rechter bepaalt dat de dader het eigenlijke slachtoffer is en geholpen moet worden om weer een plekje in de maatschappij te kunnen innemen.

Psychisch gestoord

Uiteraard moet je wel psychisch gestoord zijn om een vrouw van vijfentachtig te verkrachten. En je bent duidelijk niet goed bij je hoofd als je een vierennegentigjarige man in elkaar slaat met dood tot gevolg. Maar is dit een excuus om onder een gevangenisstraf uit te komen? Traumatische gebeurtenissen vertalen zich over het algemeen in gedragsproblemen op de latere leeftijd. Het is dus degelijk mogelijk dat de dader heeft gehandeld door spoken uit het verleden. Maar het slachtoffer heeft daardoor wel geleden. De familie en vrienden zullen het slachtoffer nooit meer kunnen zien en anders zullen ze heel veel verzorging moeten bieden. Het is onethisch om te denken dat de dader niet wist wat hij zou aanrichten. Hij wist namelijk dondersgoed wat hij iemand aandeed, hij heeft het immers zelf meegemaakt. En hij heeft er voor gekozen dit een ander aan te doen.

Gepaste straf

Een oude vrouw kijkt uit het raam. Er komt een jongen van 16 de hoek om lopen. De vrouw duikt in elkaar als de jongen naar haar knipoogt. Ze wrijft over de blauwe plekken op haar arm en gaat snel kijken of alles op slot zit. Dan belt ze haar dochter, bang om alleen te zijn.

Deze mevrouw zou zomaar je oma kunnen zijn. Of misschien wel de vrouw die naast, boven, of onder je woont. Ze is boven de zeventig en is al tien jaar weduwe. Sindsdien heeft ze altijd alleen gewoond, één keer per week bezocht door haar kinderen en kleinkinderen. Het is aan de maatschappij deze mensen te respecteren en ze te behandelen met de waardigheid die ze verdienen. En het is de plicht van de politiek in Nederland er voor te zorgen dat de personen die deze mensen iets willen aandoen of al hebben aangedaan, een gepaste straf krijgen.


LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in