Het overlijden van een naaste is een groot verlies. Je omgeving is een grote steun, maar hoe lang duurt het voordat zij de verhalen moe worden en zeggen dat het leven doorgaat?
Een groot verlies
Op het moment dat een dierbare overlijdt, is voor iedereen duidelijk dat het verlies groot is. De rouwende blijft alleen en verslagen achter. Soms helemaal alleen, maar vaak ook met de zorg voor kinderen. Reden om die persoon op alle vlakken bij te staan. Vooral de eerste dagen na het overlijden is het van groot belang om steun en begrip te tonen en eventueel de kinderen op te vangen.
Een eigen leven
Al gauw na de begrafenis of crematie wordt het aanlopen van familieleden en vrienden een stuk minder. Zij hebben uiteraard hun eigen leven en dat gaat ook gewoon door. Juist in die periode is steun en opvang het belangrijkste. De dagen vanaf het overlijden tot aan de begrafenis of crematie zijn de drukste dagen. Er moet van alles geregeld worden. Na het laatste afscheid gaat het pas echt doordringen dat de overledenen niet meer terug komt en wordt het gemis met de dag groter.
Wanneer houdt het op?
Verdriet slijt, wordt vaak gezegd. Daar is veel over te zeggen. Waar het bij de ene persoon werkelijk slijt, daar wordt het bij een ander juist erger. Vaak wordt beweerd dat, juist hoe langer het geleden is dat een dierbare overleed, het gemis steeds groter wordt en daarmee ook het verdriet. Het is belangrijk om het verlies een plaats te geven. Rouwen mag. Zolang nodig is en de omgeving zou de rouwende daartoe de gelegenheid moeten geven.
Luisteren is belangrijk
Het opvangen van iemand in rouw is voor veel mensen moeilijk, terwijl dat helemaal niet moeilijk hoeft te zijn. Een persoon in rouw vraagt slechts een luisterend oor. In de eerste dagen na het verlies hoort iedereen de verhalen van een rouwende graag aan. Als het echter weken of maanden gaat duren, lijken zij er moe van te worden. Om niets steeds dezelfde verhalen aan te moeten horen, komen zij minder of ontwijken zij de persoon in rouw.
Praten hoeft niet
Een veel gemaakte fout is dat de omgeving vindt dat de persoon in rouw vooral veel moet praten, omdat dat de periode van rouw zou verkorten. Dit is helemaal niet het geval. Sommigen hebben er inderdaad baat bij, anderen rouwen liever in stilte. Zij hebben graag mensen om zich heen, maar willen niet over hun verdriet praten. Ook die mensen hebben steun nodig, maar niet in de vorm van het afdwingen van een gesprek.
Hoe lang is de rouwperiode?
Het is moeilijk te zeggen hoe lang de periode van rouw duurt. Dit kan variëren van een paar weken tot een aantal jaar. Het is niet tijdsgebonden. Om iemand de kans te geven de rouwperiode goed af te sluiten is het belangrijk deze persoon in zijn waarde te laten, hem niet te ontwijken of verstoten. Geduld is een schone zaak en luisteren biedt grote steun. Vertel een rouwende nooit dat het leven doorgaat. Hij of zij is zich daar heel goed van bewust en het is alleen aan hem of haar om te bepalen hoe en wanneer dat leven door zal gaan.
