Bij het woord honger denken we al snel aan arme landen in Afrika. Aan uitgehongerde kinderen met opgezette buikjes, die we zo goed kennen van de beelden op tv. Toch heeft ook het rijke en welvarende Nederland echte honger gekend. Tijdens de hongerwinter van 1944 stierven ruim twintigduizend Nederlanders door een gebrek aan eten.
Oorzaak
Tijdens de winter van 1944 zat het einde van de Tweede Wereldoorlog er aan te komen. Het zuiden van Nederland was al bevrijd door de geallieerden, de rest van Nederland zat nog te wachten tot het eindelijk zo ver was. Aan de ene kant was er opluchting, omdat de oorlog ten einde was, maar ook hadden mensen het zwaar. Door een spoorwegstaking was er geen vervoer over het spoor meer mogelijk. Bovendien konden er geen vrachtwagens rijden, omdat er te weinig benzine was. De winter van 1944 was een strenge winter. Het grootste deel van de tijd waren de kanalen bevroren en was ook scheepvaart onmogelijk. Hierdoor was het westen van Nederland afgesloten van de rest. Er kon geen voedsel vervoerd worden naar de Randstad en dus ontstond er honger. Daarbij bevond de kolenvoorraad zich in Limburg, dat afgesloten was van de rest van Nederland. Het westen had dus een winter lang nauwelijks voedsel en brandstof.
Het leven tijdens de hongerwinter
Het leven voor mensen tijdens de hongerwinter was zwaar. Er was nauwelijks voedsel en mensen hadden dus altijd honger. Soms werd er voedsel uitgedeeld, maar de mensen moesten dan vaak lang wachten op straat voor een klein beetje eten. In de vrieskou was dat moeilijk vol te houden. Wanneer je toch aan eten wist te komen, was het moeilijk om dat klaar te maken. Koken was lastig door het gebrek aan brandstof. 's Avonds gingen veel mensen vroeg naar bed, omdat ze toch geen licht hadden.
In het noorden van Nederland was nog wel voldoende eten aanwezig. Daarom ontstonden er gevaarlijke hongertochten naar de boeren in het noorden. Mensen ruilden vaak kostbare bezittingen voor een beetje eten. Geld was niets meer waard, omdat je er nog maar weinig mee kon kopen. Sommige boeren maakten misbruik van de situatie en vroegen veel voor een klein beetje eten. Ook gebeurde het vaak dat boeren werden bestolen. Op de wegen werd veel gecontroleerd door soldaten en dikwijls werd het eten wat je net had weten te krijgen gewoon weer afgepakt.
Bloembollen
Tijdens de hongerwinter bleek dat bloembollen ook eetbaar waren. Er waren in die tijd veel bloembollen te krijgen, omdat ze toch niet aan het buitenland verkocht konden worden. Uit wanhoop trokken mensen erop uit om zoveel mogelijk bloembollen te kunnen krijgen.
Bevrijding
Op 2 mei 1945 vlogen vliegtuigen van de geallieerden met voedselpakketten over Nederland. Hiermee maakten zij een einde aan de honger. Drie dagen later eindigde ook de oorlog voor de Nederlanders.
http://virtueletochten.noord-hollandsarchief.nl/?pp_id=105&pc_id=20
