Vroeger was het taalgebruik van journalisten heel kleurrijk. De barokke zinsbouw, de emotionele band met de sport… Maar journalisten waren in die tijd ook niet volledig objectief. Vandaag is de taal grijzer, maar de berichtgeving is minder subjectief gekleurd.

Volgens mr. Decroubele (journalist bij Sporza) is het taalgebruik dat sportjournalisten gebruiken in hun berichtgeving verandert; van een barokke, emotioneel gekleurde taal naar een grijzer taalgebruik waarbij het informatieve voorop staat.

Vroeger was sportjournalistiek per definitie subjectief. De Ronde Van Vlaanderen is gesticht door Karel Van Wijnendaele (een journalist). Het taalgebruik was toen lyrisch en emotioneel geladen. Het interview tussen Jan Wauters en Eddy Merckx toen die uit de Tour werd gezet voor dopinggebruik bijvoorbeeld. Dat interview loopt over van emotie.

Objectiviteit boven alles

Vandaag geeft de journalist zijn luisteraar meer informatie mee, uitgedrukt in simpelere en neutrale bewoordingen. Hoewel het spijtig is dat het emotionele karakter en de fraai gevormde zinnen grotendeels verdwenen zijn, is het volgens Decroubele een noodzakelijk kwaad. De objectiviteit staat boven alles. Als een journalist een voorkeur heeft voor een bepaalde atleet of team dan mag de luisteraar of kijker dat op geen enkel moment merken, anders is de journalist niet objectief genoeg. Kleurrijke taal is aangenaam voor de luisteraar, maar een gekleurde berichtgeving is ethisch niet correct. Een van de voorbeelden die Decroubele hierbij aanhaalde was de verslaggeving van Peter Van Den Bent bij de goal van doelman Bolat tegen AZ. Peter Van Den Bent is op dat moment niet objectief meer en supportert duidelijk voor Standard. Van Den Bent gaf later zelf aan dat hij toen over de schreef ging: “Het was zeer goede radio, maar slechte journalistiek.”

Of toch niet?

Daar denkt Michel Wuyts helemaal anders over. Hij is een voorstander van sportjournalistiek met een emotioneel karakter en barokke zinnen. Volgens hem is dat net wat sportjournalistiek boeiend maakt voor de luisteraar of kijker. Als de luisteraar merkt dat de verslaggever zelf helemaal opgaat in de wedstrijd, dan is die zelf meteen ook geprikkeld. Wuyts geeft zelf aan dat er voor- en tegenstanders zijn van zijn stijl. Volgens sommigen wil hij te vaak uitpakken met zijn encyclopedische kennis en supportert hij te veel, anderen bewonderen zijn kennis van zaken en genieten van zijn emotionele verslaggeving. Maar hij bewijst aan de hand van kijkcijfers dat de groep die zijn stijl niet kan waarderen in de minderheid is. Moesten zoveel mensen een probleem hebben met zijn stijl dan zouden die al lang overgeschakeld zijn naar de NOS. De werkelijkheid is dat Nederlanders net afstemmen op onze berichtgeving.

Wuyts zegt dat zijn manier van verslaggeving met het theatrale taalgebruik ontstaat vanuit een opwelling, het zijn geen uitgeschreven pasklare zinnetjes, maar oprecht enthousiasme over wat er gebeurt. Hij noemt zijn taalgebruik zelf bloemrijker en wollig. Bij het wielrennen gaat het bij de aankomst om een individuele sportieve prestatie, die mag dan ook taalkundig in de verf gezet worden. Daarom is een theatraler taalgebruik volgens hem toegestaan.

Hij vervolgt dat het niet de taak van een commentator is om afstand te bewaren bij een finale. De commentator is ook een entertainer, de stemverheffingen ed. maken het interessant voor de luisteraar. Dat was wat Jan Wauters en Rik De Saedeleer zo’n goede commentatoren maakte. Met andere woorden het brengen van interessante kleurrijke verslaggeving primeert voor Michel Wuyts op volledige objectiviteit. Als journalist zal hij altijd de nodige objectiviteit proberen behouden. Maar hij ziet zijn taak ook ruimer dan gewoon die van commentator. Hij wil de luisteraars boeien en meetrekken in het gebeuren.

Zelf wil hij het woord supporteren niet in de mond nemen, maar hij geeft wel toe dat hij enthousiaster zal reageren wanneer een Belg wint dan wanneer iemand anders wint. Toen Boonen in 2005 wereldkampioen werd nam Wuyts’ enthousiasme als wielerliefhebber het volledig over en verloor hij zijn taak als journalist uit het oog geeft hij ook zelf toe.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in