Hoewel de helft van onze bevolking uit vrouwen bestaat, zien we dat nauwelijks terug bij de invulling van bestuursfuncties. Vrouwen verrichten veel vrijwilligerswerk en doen dit doorgaans op de ‘werkvloer’. Ze verlenen mantelzorg bij hun moeder of vader, helpen een zieke moeder bij de verzorging van een kind, zijn actief binnen de buurtverenigingen en op scholen. Kent u nog een school waar geen luizenmoeder, leesmoeder, overblijfmoeder of poetsmoeder zich vrijwillig inzet? Het is des te opvallender dat die vrouwen compleet van het toneel lijken te verdwijnen als het gaat om invulling van (vrijwillige) bestuursfuncties.
Terwijl de vrouwen de handen uit de mouwen steken op school, in de zorg en in de wijk, lijken (hun) mannen achter de bestuurstafels plaats te nemen. Er zijn weinig schoolbesturen, besturen van zorginstellingen en gemeenteraden waar vrouwen in de meerderheid zijn. Een vreemde situatie. Juist voor bestuursfuncties zijn eigenschappen nodig die veel vrouwen van nature schijnen te bezitten: organisatorisch en emphatisch vermogen, flexibiliteit, multitasking, sociale en communicatieve vaardigheden. Het is zelfs zo dat het als een compliment mag worden beschouwd als er van een mannelijk bestuurder wordt gezegd dat hij op een ‘vrouwelijke’ manier sturing geeft: hard op de inhoud, zacht op de vorm.
Sommige vrouwen zijn prima bestuurders, net als sommige mannen
Ik roep alle bestuurders op verder te kijken dan hun mannelijke seksegenoten. Denk bij het invullen van een bestuurdersstoel aan vrouwen en vraag deze vrouwelijke kandidaten persoonlijk te solliciteren. Vrouwen immers leerden (nog niet eens zo heel lang geleden) dat zij als meisje zich vooral moesten wegcijferen: bescheidenheid siert de mens. Mannen echter leerden van jongs af aan zelfvertrouwen te etaleren. In het algemeen gaat een man blakend van het zelfvertrouwen het solllicitatiegesprek in en vertelt u dat hij uiteraard aan de eisen voldoet. De vrouw daarentegen (inderdaad ik generaliseer), zal zeggen: "ik denk wel dat ik het kan, en ik wil het graag proberen". Dat zegt niets over de kwaliteiten waarover de vrouw beschikt, maar meer over haar bescheidenheid, waar overigens niets mis mee is.
Wellicht dat u als bestuurder door deze persoonlijke benadering een vrouw kunt overhalen uw bestuur te komen versterken. Grote kans dat u het dan goed treft met deze aanwinst.
Ik wil u één ding vragen: zeg alstublieft niet op feestjes dat de keuze op een vrouw is gevallen omdat ze kwalitatief gelijk was aan de "beste" man die naar de baan solliciteerde. Hebt u ooit het omgekeerde van een man gezegd?
