Naar een lange zwangerschap van meer dan 40 weken, kijk je er wel erg na uit om eindelijk je kindje in je armen te sluiten, aan je kraamtijd te beginnen en gewoon lekker te genieten. Maar wat als je roze wolk vergaat als een zeepbel.
Eindelijk het is zover
Bijna 42 weken zwanger, en het wachten op je kindje is gebeurd. Als de bevalling niet vanzelf op gang komt, kan het gebeuren dat je ingeleid wordt, geen pretje kan ik je vertellen. Maar zodra je je kind in je armen hebt, ben je de meeste pijn al weer vergeten. Teminste dat is wat ze zeggen. Als de bevalling voorspoedig verlopen is mag je lekker met je baby naar huis en kun je beginnen aan de kraamtijd en gewoon lekker genieten van je gezin. Maar wat als het anders loopt, heeft iemand je daar op voorbereid?
Al snel was de roze wolk weg
Naar een heftige maar snelle bevalling waren we weer thuis, we waren gelukkig want ons gezin was kompleet met twee mooie meisjes. De kraamhulp was een schat van een meid en draaide goed mee in ons gezin. De eerste dagen had onze baby het moeilijk om op tempartuur te komen en zij zag een beetje geel, maar ''ach'' hebben dat niet alle babys aan het begin?
De eerste twee nachten verliepen heel normaal, maar toen kwam de derde nacht en alles was anders. Onze dochter was geprikkeld, huilde de hele nacht en kon niet in slaap komen. Na een slapeloze nacht kwam 's ochtens de kraamhulp en wij gingen in overleg, maar na even gekeken te hebben vertrouwde zij het niet en belde toch maar de verloskundige. Die stond dan ook binnen een half uur voor de deur.
De verloskundige besloot om contact met de kinderarts op te nemen en nog steeds kwam er geen slecht gevoel in mij op. Ik was tenslotte heel zeker, want het was niet mijn eerste. De verloskundige kwam met de boodschap, "spullen pakken en naar het ziekenhuis." In één klap stond ik met beiden voeten weer op de grond. In het ziekenhuis aangekomen, bleek ons kind heel erg ziek te zijn, "verdenking van hersenvliesonsteking." Onze dochter moest een week in het ziekenhuis blijven en na een week werd ook bij haar zoals bij alle baby's de hielprik gedaan. De vraag aan mij was "mevrouw wilt uw op de hoogte gesteld worden als de uitslag negatief is." Natuurlijk wil ik dat! Later bleek de uitslag dubieus te zijn en een tweede prik volgde. Ook deze was niet goed.
Waarom eigendlijk een Hielprik
De deelname aan de hielprik is vrijwillig en er wordt ook eerst de toestemming van de ouders gevraagd. De hielprik zorgt voor een snelle opsporing van ziektes. Zo kunnen ernstige lichamlijke en geestelijke ontwikkeling van het kind voorkomen of beperkt worden. De meeste ziektes zijn niet te genezen maar wel te behandelen met medicatie. Maar ook een positive uitslag wil niet zeggen dat je kind niks mankeert.
Bij onze dochter werd het schildklierhormoon niet aangemaakt en verdere onderzoeken volgden om te kijken of zij wel een schildklier heeft en waarom het hormoon ontbreekt. Uit de onderzoeken bleek dat zij wel een schildklier had en deze ook werkte maar dat haar hypofyse het niet aanstuurt. En weer zaten wij er met een brok in onze keel. Maar wat doet en regelt de hypofyse dan?
Hypofyse
De hypofyse zit in de hersenen en heeft de grote van een erwt. Een belangrijke functie is het afscheiden van het groeihormoon (GH) deze helpt je botten en spieren om te groeien maar ook te herstellen na beschadeging. Ook zorgt de hypofyse voor de ontwikkeling van de geslachtorganen van mannen en vrouwen met de hormonen FSH en LH. Naast deze belangrijke functies zijn er nog meer processen te noemen waarbij de hypofyse betrokken is. Al met al heeft deze kleine verscheining een belangrijke rol voor het lichaam en regelt de hypofyse zo een beetje je volledige hormoonhuishouden.
Zij is nu 9 weken en helaas moet zij al medicatie gebruiken en de eerste drie jaar blijft het voor ons gewoon wachten of het alleen bij het schildklierhormoon blijft of dat de anderen hormonen ook uitvallen. Ook moeten wij afwachten hoe zij groeit en ontwikkeld en of zij achterstand oploopt ja of nee.
Nu komen wij weer bij die roze wolk, bij mij was die er niet en nog is het lastig om het los te laten. Want wie bereidt je daarop voor? Niemand! Voor ons is een ding zeker "hoe zij ook wordt " we houden van haar met of zonder achterstand.
