Mijn ervaring als nachtchauffeur.

Een ervaring die ik opdeed als nachtchauffeur in het zuiden van Duitsland. Het was in een bergachtig gebied en midden in de winter. Een ervaring waar ik het één en ander van geleerd heb. Vooral meer begrip voor de mannenwereld. 

 Extraatje verdienen

Toen ik ja zei, tegen dit baantje, zag ik het nog idealistisch. Bovendien kon ik op deze manier een extraatje verdienen om voor mijn kinderen een paar kerstcadeautjes te kopen. Voor mij was het een soort avontuur, om als vrouw eens een paar weken een kijkje te nemen in een typische mannenwereld. Ik was nieuwsgierig naar mijn eerste ervaring als nachtchauffeur.

Net als in de firma van Sinterklaas

´s Middags om een uur of vier moest ik al het huis uit, want eerst moesten er allerlei dozen worden opgehaald bij verschillende firma´s in de omgeving. Dan op weg naar het centrale magazijn, waar alles verzameld werd en opnieuw uitgesorteerd. Iedere nacht moest ik 6 á 7 uur op mijn lading wachten, in een ijskoud voertuig, dat geparkeerd stond in een enorme hal waar door elkaar heen schreeuwende mannen elkaar pakjes in alle maten en soorten toeschoven en over en weer gooiden. Ik kon me goed voorstellen dat het er in de firma van Sinterklaas ook zo toegaat.

De radio was belangrijk

Nou daar zat ik dan. Met een schrijfblok op m'n knieën tegen de verveling, koppie pepermuntthee uit de thermoskan tegen de kou en een pakje sigaretten als schrale troost, naast ontelbare andere voertuigen, die er allemaal hetzelfde uitzagen. En natuurlijk luisterde ik naar de radio, dat was heel belangrijk. Daar kreeg ik namelijk ieder half uur te horen, dat het glad zou worden die nacht, zodat ik rustig aan moest doen, want in het gebied waar ik woonde, zijn behoorlijke hellingen. Ook dat nog! Nu weet ik hoe romantisch zo´n baan is, waarbij een koude werknacht vijftien uur duurt.

Hongerloontje

Eeuwig wachten op je lading in een ongelooflijke kou waarin er van alles en nog wat kan bevriezen. Wat een mazzel dat ik een meisje ben. En dat alles voor veel te weinig geld. Als huishoudfee, of hoe men dat tegenwoordig noemt, zou ik veel meer kunnen verdienen. Maar nee, daarvoor ben ik te trots want ik ben een moderne, geëmancipeerde vrouw, dus zat ik iedere nacht te koukleumen voor een hongerloontje in deze mannenwereld. Het gemeenschappelijk opeten van een gefrituurde en met uitlaatgassen gekruide schnitzel maakte het wachten iets aangenamer. Eet smakelijk!

Min twintig graden

Bij temperaturen van min twintig graden, drukte mijn blaas sneller dan gebruikelijk. Nou had ik de keus tussen het chauffeurstoilet, wat zeer onaangenaam en sterk rook, of een boom buiten. Ondanks de bijtende kou, koos ik voor het laatste. In de hoop dat net even niemand de hoek om zou komen zat ik daar en dacht bij mezelf: ´Smeerlappen zijn het!´ Is dat nou typisch macho gedrag? Het gebied markeren door het achterlaten van de persoonlijke geur? Ik moet zeggen, dan was dat absoluut een super macho plee hoor! Nou kan ik nog zo geëmancipeerd zijn, toch lukt staand plassen me nog steeds niet. Nadat ik kwijt was, wat ik kwijt moest, liet ik een beetje beschaamd mijn blaadjes wc papier achter.

Leerrijke ervaring

Wat ik geleerd heb door deze interessante ervaring? Dat ik in de eerste plaats medelijden heb, met die kerels in hun uitgezakte joggingbroeken, met zwarte kringen onder de ogen van het chronische slaapgebrek. Dat er dus mannen zijn die zich dit jarenlang moeten aandoen om hun gezin boven water te houden. Dan zou ik het ook niet zoeken om in het huishouden te helpen als ik eindelijk thuis kom. Ik zou ook in mijn stamkroeg een pilsje gaan pakken en denken, jullie kunnen allemaal m'n rug op. Nee, langer dan een paar weken doe ik hier niet aan mee, dan ga ik er ook zo uitgelubberd uitzien. Dank je wel, zo geëmancipeerd ben ik nu ook weer niet, je kunt tenslotte alles overdrijven. 

Met een tevreden glimlach op m'n gezicht rij ik naar huis, blij dat ik een vrouw ben.