To be or not to be… That's the question. Wie heeft deze regels nog nooit gehoord? Ik denk iedereen er wel mee bekend is, maar in dit geval draait het eventjes om mijn eigen persoontje als stiefmoeder zijnde.
To be or not to be…
That's the question. Of wel wanneer ben je en wanneer ben je niet? Goeie vraag. In ontelbare situaties kun je deze vraag stellen en in mijn geval stel ik die vraag aangaande het stiefmoederschap. Hoewel ik in plaats van stiefmoeder liever leenmoeder zeg… Stiefmoeders staan in sprookjes nogal slecht aangeschreven en omdat het hier dus kinderen betreft heb ik deze term verzonnen. In dit geval is mijn vraag dus of ik een goede leenmoeder ben of niet, am I or am I not (slecht vertaald, ik weet het maar vond het gewoon leuk, sorry). Het beste zou je deze vraag aan de betreffende kinderen kunnen stellen waar ik niet bij ben, maar aangezien dit nu hier ter plekke niet mogelijk is moeten we deze stap overslaan. Ook is het mogelijk dat het nog te vroeg is deze vraag te stellen en kan dit beter wanneer ze volwassen zijn. Dan is het resultaat zichtbaar en zijn ze ook wat mondiger (op een volwassen manier wel te verstaan…)
Leenmoederschap…
Het leenmoederschap is niet niets en zeker niet wanneer deze leenmoeder een HSP-er is met fibromyalgie. Geen geweldige combinatie kan ik je vertellen, maar het is wie ik ben. HSP staat voor 'High Sensitive Person', vrij vertaald 'Hoog Gevoelig Persoon'. That's who I am… Waarom ik zo overgevoelig ben weet ik niet, maar het is zoals het is.
High Sensitive Person
Pubers proberen alles uit en kijken waar de grenzen liggen. Nou, als HSP-er kan ik je zeggen dat ze die bij tijd en wijle niet ver hoeven zoeken. Ik kan erg prikkelbaar zijn en dingen die ze doen kunnen mij ontzettend pijn doen, zoals liegen en stiekem gedoe. Natuurlijk snap ik dat niemand daarvan gediend is, maar bij mij slaan dat soort dingen extra hard in. Ook kan ik niet tegen bepaalde geluiden en kinderen maken nu eenmaal geluid. Is het niet op hun telefoon of laptop dan is het wel met het eten van bijvoorbeeld een appel, het drinken of het ´sloffen´met hun voeten. Dit zijn allemaal kleine ergernissen die zich op kunnen stapelen en dan heb ik het even gehad en heb ik tijd voor mezelf nodig. Soms voelt het bij mij dan echt als een drama en hoop ik op de meest erge dingen voor mezelf. Ik zie mezelf mijn leven weer opnieuw beginnen, alleen, of juist helemaal niet (als je begrijpt wat ik bedoel). Hoe het komt dat iemand zo overgevoelig kan zijn weet ik niet, maar bij mij is het een feit en ik zal er toch echt mee moeten leven. Ach, het maakt me ook wel een beetje bijzonder… Ik kan hier nog veel verder op ingaan, maar daar wilde ik het niet over hebben in dit artikel.
Fibromyalgie
Fibromyalgie wordt ook wel 'weke delen reuma' genoemd en ik kan je vertellen dat dit behalve pijn in je lijf nog heel wat meer neveneffecten met zich meebrengt zoals vermoeidheid, ontstekingen, prikkelbare darm etc. Elk geval is anders, maar dit zijn mijn kwaaltjes min of meer. En dan dit in combinatie met twee pubers. Pubers zijn geen kinderen meer, maar zeker ook geen volwassenen. Ze zweven er tussen in en dat maakt het niet makkelijk voor hen en voor mij. En dan hebben we het nog niet eens over de hormonen die door hun lijf gieren.
Dit alles wordt, betreffende het leenmoederschap, nog moeilijker omdat ik genetisch gezien niet verbonden ben met hen. Hoewel ik op een ander vlak, emotioneel, wel met hen in verbinding sta. Maar hoe je het wendt of keert, als leenmoeder trek je altijd aan het kortste eind en dat is dan weer wel genetisch bepaald, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik ben geen moeder van de kinderen en voor de vader ben ik ook niet de moeder van zijn kinderen. De kinderen kunnen me lenen van tijd tot tijd. Deden ze dit maar alleen in goede humeur, maar dat is helaas niet mogelijk. Nee, pubers zijn pubers en moeten deze fase doorlopen of zij of wij dat nou willen of niet.
Af en toe…
Af en toe kan ik de kinderen wel eens achter het behang plakken (dit is een bekend fenomeen lijkt mij), maar nu wil het feit dat er geen behang aanwezig is op de muren van ons huis. Dat wordt dus behangen… Dan kan ik de kinderen er af en toe eens achter plakken en zij mij, want ik denk dat zij dat ook wel eens met mij willen doen wanneer ik naar hun mening teveel zeur, vraag en eis. Misschien best leuk een behangetje op de muur met een leuk printje, maar het gaat er niet beter uitzien met personen er achter geplakt. Doe je nog zo je best om het allemaal glad te strijken, krijg je die bobbel maar niet weg. Nee, dan daalt het huis in waarde vrees ik… Hahaha!
Al met al…
Het is een hele ervaring dat leenmoederschap en af en toe best wel af te raden. Maar ik hoop er in de toekomst met een glimlach naar terug te kunnen kijken. Natuurlijk hoop ik dat zij dat ook doen, die pubers, en mijn inzet waarderen. Andermans kinderen opvoeden is niet niets, maar ja, als je eenmaal voor een man met kinderen hebt gekozen moet je ervoor gaan. Weglopen is geen optie, want alleen is ook maar alleen. Dan maar die ellende doorstaan en hopen er zonder kleerscheuren van af te komen, wederzijds natuurlijk.
