Familieavontuur in Maleisisch Borneo

Terugkomen van een vakantie en zoveel avonturen hebben beleefd, dat je eigenlijk niet weet waar je moet beginnen met vertellen. Dat is bij Bertho, Marion en hun kinderen Anne en Tom het geval. Als ik kom om naar hun avonturenverhalen te luisteren, ligt de tafel nog vol met souvenirs die Anne voor haar vriendinnetjes gekocht heeft. Ze zijn allemaal nog steeds onder de indruk van wat ze hebben meegemaakt en gezien.

Interview: Erica Theloosen

Ruim drie weken zijn ze onderweg geweest. Na een lange vlucht van twaalf uur en daarna een overstap op een binnenlandse vlucht van twee uur arriveerden ze, samen met achttien andere Nederlanders op het vliegveld Kuching op Borneo. Een warmte met een ongekende luchtvochtigheid kwam ze tegemoet. “Daar moesten we echt wel aan wennen en ons tempo van dingen doen hebben we dan ook fors naar beneden moeten bijstellen. We kwamen in de ochtend aan en hadden nog een lange dag te gaan, terwijl we vanwege het tijdsverschil eigenlijk aan een goede nachtrust toe waren”, vertelt Bertho. “Maar gelukkig brachten allerlei festiviteiten in de middag afleiding. ’s Avonds zijn we met de hele club, we waren met elf kinderen en elf volwassenen, uit eten gegaan. Een mooi moment om elkaar beter te leren kennen, want uiteindelijk ga je als groep toch drie weken lang met elkaar optrekken.”

Expeditie Robinson

Tom vertelt enthousiast over zijn leukste moment van deze avonturenvakantie. Dat was het snorkelen en duiken op het eiland Pulau Tiga, een onbewoond eiland waar een aantal jaren geleden de tv opnamen voor Expeditie Robinson gemaakt waren. “Ik had nog nooit gedoken. ’s Morgens kregen we instructie en ’s middags zouden we het duiken in de praktijk brengen. Helaas viel dat vanwege het onweer  in het water. Gelukkig konden we tijdens de instructie ook duiken. Dat was echt gaaf. Ik schrok wel opeens van een grote pijlstaartrog die opeens boven mij zwom.” Bij Anne staat de jungletocht nog vers op haar netvlies. Twee dagen met een rugzakje lopen in de warmte van de jungle en onderweg genieten van dieren die ze tegen kwamen zoals apen, bijzondere vogelsoorten, slangen en varanen. “We overnachtten in Camp 5. Een gebouw waar de voorzieningen heel basic waren. We moesten daar onze eigen klamboe boven ons matras ophangen.”

Project van het Wereld Natuur Fonds

Ook Marion heeft heel mooie herinneringen aan deze vakantie overgehouden. De meeste indruk heeft het Hutanproject van het Wereld Natuur Fonds op haar gemaakt. “Dit is een speciaal onderzoeksproject dat zelfs gesteund wordt door de Apenheul. In Maleisië zijn nog maar een paar plaatsen waar de orang-oetan kan overleven. Per jaar mogen 300 toeristen dit gebied bezoeken. Je moet daar fors voor betalen, maar er wordt direct verteld wat er met dat geld aangekocht wordt aan grond. Ik vond het heel indrukkend om te zien hoe deze dieren in het wild overleven. Onderzoekers bestuderen hier het gedrag van deze mensapen.”  En als ik aan Bertho vraag wat zijn mooiste ervaring was, dan vertelt hij over de reusachtige grot, de ‘Deer Cave’ waar ze talloze zwaluwen en miljoenen vleermuizen hebben gezien. Deze laatste vliegen tegen het vallen van de avond in gigantisch grote groepen uit op zoek naar voedsel. De zwermen kleurden de lucht pikzwart.  

Boek schrijven

Van al hun avonturen kunnen ze wel een boek schrijven. De diverse bootsafari´s, met een longboat het oerwoud invaren, een spannende touwbrug oversteken, een bezoek aan de levendige havenstad Kota Kinabalu, slapen op een overdekte veranda van een longhouse waar de Iban (voormalige koppensnellers) wonen, glibberen over smalle junglepaadjes, bezoek aan druipsteengrotten en niet te vergeten zomaar een duik nemen in helder blauw water. Het is te veel om er nu meer over te schrijven. Maar alle vier zijn ze het erover eens dat het een prachtige reis was, waarin ze hebben genoten van de Maleisische cultuur én natuurlijke avonturen.