De rosse buurt van Amsterdam bestaat al eeuwenlang en staat in de top 10 van belangrijkste bezienswaardigheden van Amsterdam. Hoe ontstond deze buurt en wat is er zoal te zien?
Waar vroeger dit gebied in het centrum vooral bestond uit kloosters en kerken, is het nu een buurt waar jaarlijks duizenden toeristen met grote verbazing doorheen wandelen.
De rosse buurt dankt zijn naam aan het rode (rosse) licht dat het straatbeeld overheerst. Een andere bekende naam voor deze buurt is “de Wallen”. Deze naam is te herleiden naar dat deel van Amsterdam waar vroeger zeelieden aan wal gingen. Uiteraard waren deze zeelieden na maanden of soms langer op zee te zijn geweest, op zoek na vertier. Vandaar dat het wallengebied van oudsher een buurt was waar zich veel bars, restaurants en andere uitgaansgelegenheden bevonden. Na een langere periode van slechts water en andere zeelieden om zich heen, wilden de zeelieden ook vertier in de vorm van vrouwelijk schoon. Zo ontstonden de bordelen en huizen van waarachter de ramen de prostituees hun diensten aanboden. Om herkenbaar te zijn voor de omgeving, maakten zij gebruik van rood licht. Rood licht stond dus gelijk aan vleselijk vertier.
Tegenwoordig trekt de rosse buurt nog steeds veel publiek. In feite beslaat de hele buurt niet meer dan 1200 vierkante meter en toch is het nog immer de hoofdattractie van Amsterdam. In het buitenland staat dit Sodom en Gomorra van Europa bekend als een fenomeen dat je eens in je leven gezien moet hebben. Voor veel buitenlandse toeristen en dus mensen uit andere culturen, is het ondenkbaar dat er een buurt bestaat waarachter het ene na het andere raam een schaars geklede vrouw uitnodigend naar mannen zwaait in de hoop dat ze naar binnen gaan zodat zij in ruil voor seks haar geld kan verdienen.
Hoewel het een kleine oppervlakte is, zijn er binnen de rosse buurt diverse “wijken” te onderscheiden. Zo is er de straat waar voornamelijk transseksuelen werken. Deze zijn te herkennen aan het gebruik van blauw licht. Daarnaast is er de “fatzone”, het gebied rond het Oudekerksplein dat zijn naam dankt aan het feit dat er veel vrouwen staan die, en dit is zacht uitgedrukt, een maatje meer hebben. De mooiste vrouwen zijn te vinden in de kleine smalle straatjes in de buurt van het Oudekerksplein. Alleen iemand die de buurt kent zou deze straatjes kunnen vinden, aangezien ze zo smal zijn dat een onwetende voorbijganger ze zo voorbij zou lopen.
De vraag is of de rosse buurt in de toekomst nog zal bestaan. Waar vroeger veel aan zelfregulering werd gedaan door degenen die er werkten, wordt het nu geregeerd door een aantal meedogenloze pooiers waar politie en justitie maar moeilijk vat op kan krijgen. Waar vroeger de meeste vrouwen vrijwillig hun werk in de rosse buurt deden, is er tegenwoordig steeds meer sprake van vrouwenhandel.
Om deze tendens de kop in te drukken, heeft de gemeente Amsterdam jaren geleden besloten om een project op te starten met als doel het sluiten van veel ramen op de wallen. Dit project, genaamd 1012 naar de postcode van het gebied, heeft als opzet om de huur van de panden op te zeggen of, in geval van koop, de panden op te kopen. In deze lege panden vestigen zich dan kunstenaars en mode-ateliers.
Het succes van dit project laat zich tot dusver slecht meten. Hoewel er natuurlijk minder vrouwen, al dan niet gedwongen, aan het werk zijn achter de ramen, is het niet zeker of het inderdaad bijdraagt aan de oplossing om de vrouwenhandel op te doeken, daar de vrouwen op deze manier aan het zicht worden onttrokken.
Tevens verliest de belangrijkste trekpleister van Amsterdam steeds meer aan gebied waardoor het wellicht minder aantrekkelijk voor toeristen wordt om de hoofdstad van ons land een bezoek te brengen.
