Het leven in een kibboets is heel wat anders dan ons dagelijks leventje in Nederland. In deze Israëlische nederzetting is alles gericht op samenleven, samenwonen en samenwerken. Je kunt zelf meemaken hoe het is in een kibboets te leven door je aan te melden als vrijwilliger. Behalve het feit dat je leert hoe het is om in een kibboets te leven, geeft het je ook de kans het prachtige Israël te ontdekken.
Leven in een kibboets; wat houdt dat in? Uit eigen ervaring kan ik vertellen wat het betekent om als vrijwilliger in een kibboets in Israël te werken.
Wat is een kibboets?
Begin 1900 werd de eerste kibboets gevestigd in het land Israël. Een kibboets is een nederzetting, een dorpje, vaak afgezet met een slagboom waar families samenleven en in hun eigen onderhoud voorzien.
Kibboets Metzer
In 1999 bracht ik een aantal maanden door in kibboets Metzer, gelegen nabij de stad Hadera en het Arabische dorpje Meiser. Deze kibboets was ontstaan in de jaren 50 doordat een honderdtal Argentijnen zich er vestigden. Ze startten een fabriekje voor plastic buizen en legden een bananenplantage aan. Ze woonden in de huisjes in de nederzetting en bouwden een eetzaal voor gezamenlijke maaltijden. De mannen werkten in de fabriek of op de bananenplantage (waar later ook Arabieren uit het naastgelegen dorp voor in werden gezet) en de vrouwen verzorgden het eten en de was.
Vrijwilligerswerk – hoe kom je er?
Als je als vrijwilliger op een kibboets wilt werken, kun je dat al vanuit Nederland regelen. Even googlen en je vindt verschillende organisaties die hun bemiddeling aanbieden. Dat heb ik ook gedaan. Ze regelen een vlucht, leveren een lijst met namen van mensen die ook als vrijwilliger aan de slag gaan zodat je contact met elkaar kunt leggen en geven je het adres van een bemiddelingsbureau in Tel Aviv. Daarna moet je jezelf zien te redden!
Ik had het geluk dat het bureau in Tel Aviv na een paar uurtjes al een kibboets had gevonden die verlegen zat om vrijwilligers. Aangekomen in kibboets Metzer werden we geïnstalleerd in speciale huisjes voor de vrijwilligers waar je een kamer met een ander moest delen.
Vrijwilligerswerk – gemiddelde dag van de vrijwilliger
Omdat het in Israël overdag heet is, wordt er vooral gewerkt in de ochtenden. Ik was er in oktober, november en december en elke dag werd het minimaal 30 graden. De vrijwilligers worden verdeeld over de klussen die op de kibboets moeten gebeuren: meewerken op de bananenplantage, koken in de keuken van de eetzaal, terreinonderhoud, was opvouwen in de wasserette of koeien melken en de stallen schoonmaken.
Elke klus heeft een andere starttijd. Als voorbeeld neem ik de 3 weken dat ik op de bananenplantage werkzaam was. Om 5.30 uur ging mijn wekkertje om een kwartier later klaar te staan voor vertrek. De Arabieren uit het naastgelegen dorp kwamen ons met jeeps ophalen en we reden dan naar de plantage. Om 7.30 uur reden we terug naar de kibboets voor het gezamenlijk ontbijt in buffetvorm. Dat klinkt heerlijk, maar oh wat verlang je op een gegeven moment naar een simpele boterham met hagelslag. Na het ontbijt reden we weer terug naar de plantage waar door werd gewerkt tot ongeveer 13.00 uur. Daarna werd er geluncht in de eetzaal. Daarna douchen en naar bed om een paar uurtjes te slapen.
De meeste vrijwilligers kwamen aan het eind van de middag, als de zon wat was gezakt, weer naar buiten om gezellig bij elkaar te zitten. 's Avonds werd er gegeten in de gezamenlijke eetzaal van de vrijwilligers. De vrijwilligers verzorgden dit eten in groepjes met een klein budget dat door de kibboets beschikbaar werd gesteld. Het eten kon gekocht worden in het supermarktje van de kibboets.
De dag werd afgesloten in de pub. Een gebouwtje op de kibboets waar vooral de vrijwilligers bijeenkwamen. Af en toe kwamen de inwoners van de kibboets langs om een biertje met ons te drinken.
Is er nog meer dan alleen de kibboets?
Jazeker! Israël is een prachtig land. Maar als vrijwilliger werk je zes dagen in de week en heb je alleen op sabbath (zaterdag) vrij. En laat dat nou net een rustdag zijn waarop het openbaar vervoer plat ligt en je dus eigenlijk geen kant op kunt. Tenzij je goede contacten hebt gelegd met de inwoners van de kibboets die jou mee willen nemen voor een uitje.
Door kibboets Metzer werd elke twee maanden een reisje voor de vrijwilligers georganiseerd. Ze regelen een touringcar en stippelen de reis uit en begeleiden deze ook. We hebben gezwommen in de Dode Zee, geflaneerd in Eilat, van het prachtige uitzicht over Jordanië genoten op de Massada, gewandeld door de snikhete Red Canyon en geslapen bij de bedoeïnen in tenten in de woestijn. En dat allemaal in een paar dagen tijd.
Vele vrijwilligers kiezen er voor na hun verblijf in de kibboets nog enkele weken rond te reizen in Israël voordat zij naar huis terugkeren. Ik raad iedereen aan dat te doen want Israël is een prachtig land.
Een paar tips
- Als je alleen komt om vakantie te vieren, is een kibboets niet de plek voor jou. Er wordt van je verwacht dat je je bijdrage levert. Er blijft nog genoeg tijd over om te luieren hoor!
- Wil je buurland Egypte graag bekijken? Zorg dan dat je mannelijke reisgenoten hebt.
