Mijn God en ik

Mijn eerste kennismaking met Hem die mijn leven een totaal nieuwe richting geeft.

Nog een beetje ongemakkelijk begin ik aan dit eerste artikel. Hoe zal ik beginnen of laat ik maar gewoon beginnen en ik zie wel hoe de inspiratie begint te vloeien….

Daar zat ik dan, men had mij al gewaarschuwd dat ik de klap nog zou krijgen als ik eenmaal alleen was. Daar geloofde ik dus helemaal niks van, eindelijk verlost van dat huwelijk dat mij zo benauwde. Maar ik kwam tot de ontdekking dat die klap dus wel later kwam. Het klokje tikt in het huis, die stilte waarvan ik dacht dat het me rust zou geven, begon me nu aardig te benauwen. Is dit het nou, dezelfde woorden die ik dacht een paar jaar eerder. Toen dacht ik nog, is dit het nou? Iedere dag opstaan het huis schoonmaken, zorgen voor de man en kinderen en dat steeds opnieuw in een vicieuze cirkel, geen doel, geen uitzicht naar iets moois, daar waar ik me naar uit kan strekken, naartoe kan streven. Zo ontevreden en ongelukkig. De stap gezet naar een scheiding en daar zit ik dan, alleen met mijn kinderen en nog geen doel, uitzicht en voldoening. Zoekende naar vervulling kom ik steeds weer met een bedrogen gevoel terug. Alles uitproberen, vermaak, drank, sex, drugs, vrienden…… Maar niks van dit kan mij iets blijvends bieden. Allemaal ijdelheid, het komt en het gaat. Vaak een gevoel van spijt en mijn ego lijkt met de dag te dalen. Voel me soms vies en goedkoop en aan de andere kant denk ik iets te bieden te hebben met mijn schoonheid. Ik wil wel, maar er ontbreekt een kracht om de wil een richting in te duwen. Ik blijf hangen of zak eigenlijk verder weg.

Maar goed…..op een avond in bed vol met zelfmedelijden, kwam daar de gedachte; wie kan me helpen? Wie kan me helpen om te doen wat ik zo graag allemaal wil doen? Wie kan me helpen uit deze put te klimmmen? God? Welnee, die bestaat toch helemaal niet! God?Alweer die gedachte. Een glimlach op mijn lippen. Echt waar! Zal Hij dan wel bestaan? Dat kan toch niet waar zijn? Waarom ben ik op dit moment zo ervan overtuigd dat Hij me wel kan helpen? Ik begrijp er niks van? Waar komen deze gedachten vandaan? Wat moet ik ermee? Negeren? Acccepteren? Wat heb ik te verliezen?  Okee, God bestaat en Hij kan mij helpen. Ik voel me in ieder geval een stuk geruster en ik ervaar een nog niet eerder gekende blijdschap. Ik ga maar slapen en morgen zie ik wel hoe het allemaal verder gaat.

In mijn volgende stukken zal ik steeds verder uitwerken wat God nu eigenlijk allemaal veranderd heeft in mijn leven. Hoe Zijn mysterieuze kracht mijzelf en situaties heeft veranderd.Hoe ik anders ging denken en nog veel meer. Het was daarna niet elke dag rozengeur en maneschijn, maar ondanks de moeilijke situaties was ik in staat met Gods hulp steeds weer op te staan, de juiste keuzes te maken, mijn plaats in het leven in te nemen en vooral vooruit te kijken en door te gaan.