Hoe gaat het er in de boekhandel aan toe? Dat is de wat ik in dit stuk beschrijf. Ik werk in een boekhandel en weet daarom goed wat de leuke situaties en minder leuke situaties zijn. Het is een kijkje achter de schermen van de boekhandel.
De boekhandel.
Op dit moment werk ik alweer 3 jaar in de boekhandel. Wat is het snel gegaan. Eigenlijk al sinds ik een week in de boekhandel werkte, heb ik me voorgenomen om een iets te schrijven over wat er daar allemaal gebeurt, want geloof het of niet, op een gemiddelde werkdag beland je nogal eens in aparte situaties.
Wat mij eigenlijk (in tegenstelling tot deze laatste zin) nogal intrigeert, is dat elke betaling er ongeveer hetzelfde uitziet, en wel als volgt:
Ik: 'Hallo'
Klant: 'Hallo' (optioneel)
Ik: 'Dat is dan 19,95 alsjeblieft'
Klant: 'Kan ik pinnen?' (optioneel)
Ik: 'Ja hoor, u kunt uw pas doorhalen'
Klant: -haalt pas door en toetst code in-
Ik: 'Gaat het zo mee?'
Klant: 'Ja hoor, maar wel in een tasje'
Ik: 'Oke, prettige dag nog!'
Klant: 'Bedankt, hetzelfde' (optioneel)
NB: Dit gesprek is natuurlijk in grove lijnen, er zijn natuurlijk ook andere betaalmanieren, mensen willen niet altijd een tasje, etc.
NB: Lees het bovenstaande gesprekje ook eens zonder optionele zinnetjes
Concluderend kan ik zeggen dat mijn tekst en handelingen eigenlijk steeds hetzelfde zijn. Dit zorgt voor een hoog automatische-piloot gehalte. Geeft verder niks, maar dat wordt na een poosje wel saai en als ik het uur na uur heb volgehouden, is m'n concentratie weg en ga ik (stomme) fouten maken. Ik schreef hierboven niet voor niets dat je het bovenstaande gesprekje ook eens zonder de optionele zinnetjes moest lezen. Sommige mensen zijn namelijk ronduit onbeleefd. Geen groet als ze aankomen, geen woord als ze weggaan. En ik maar kletsen en lief doen. Is nog een wonder dat ik dat de hele dag volhou, denk ik soms.
Maar dan komen de uitzonderingen op de regel, de mensen die je weer even met beide benen op de grond zetten. Denk aan: mensen die de winkel binnenkomen om te vragen of ze hier kunnen pinnen (Duh). Mensen die de winkel binnen komen en vragen of we ook dvd's verkopen (ehm, we zijn een boekhandel…). Mensen die een boekenbon kopen en een uur later terugkomen omdat ze hem willen ruilen (terwijl ze onbeperkt geldig zijn). Mensen die, als ze voordringen in de rij en je zegt er wat van briesend en stampend de winkel verlaten (snel op hun teentjes getrapt). Mensen die (als bij binnenkomst per ongeluk het alarmpoortje afgaat) in de slachtofferrol vallen en roepen dat ze 'hier dan vast niet welkom zijn' (tja, begrip voor de situatie is blijkbaar lastig).
En naast de rare vragen die mensen stellen, zijn er natuurlijk ook nog steeds de 'aparte figuren' die hier op de gekste momenten komen binnenwaaien. Het leuke daaraan is dat je ze na een poosje gaat herkennen en weet hoe je ze moet aanpakken. Zo komt er elke vrijdagavond een man binnen die gewoon in het wilde weg over vrachtwagens, tractors of aanhangwagens begint te kletsen. Geen speld tussen te krijgen. Nu weet ik, dat als ik hem zeg 'dat ik even bezig ben' of 'eerst even deze mevrouw moet helpen', hij afdruipt en na een tijdje al brabbelend en kletsend de winkel weer verlaat. Of meneer B., die ooit hoogleraar was maar toen (hoe tragisch) doorgedraaid is en nu alleen nog maar over sterrenstelsels praat en af en toe zonder aanleiding in een soort freaky lach schiet.
Maar wat mijn dag echt goed maakt, zijn de mensen (en dat zijn wonderbaarlijk genoeg vaak kinderen) die met schitterende ogen een mooi boek komen kopen, waaruit blijkt dat ze het nog speciaal vinden dat ze in een boekhandel zijn. Die bijna zouden fluisteren uit eerbied voor de boeken. Mensen die je ziet binnenkomen, en als je even niet oplet, een half uur later nog rond ziet lopen. Mensen die je het ene boek na het andere ziet pakken en die dan met ongeveer 8 boeken bij de kassa aankomen. Zulke mensen zou ik het liefst feliciteren met hun aankoop of nog liever de boeken zomaar mee naar huis geven. Zulke mensen geef ik altijd een extra grote glimlach en, als het kan, een extraatje (mooie tas, gratis boekje, noem maar op).
Als literatuurwetenschapper schaar ik mijzelf onder deze boekenliefhebbers. Ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik, op een rustig moment, tussen de boeken aan het scharrelen ben om te kijken wat voor moois er nu weer nieuw is uitgekomen. Heerlijk. Zulke mensen zouden van mij een standbeeld mogen krijgen.
Nu zit ik hier, tussen de boeken. Kan ik me nog iets mooiers wensen? Volgens mij niet. Alleen ik en de boeken. En de kassa. Niemand die daartussen komt.
Prima, mooie tekst, leuk zoiets te lezen. Ik heb 'jahoor' uit elkaar gehaald, 'binnen komen' juist aan elkaar geplakt en aan de 'literatuurwetenschaper' een p toegevoegd. Verder heb ik niets aan te merken!
