Warren Buffett is de markt van doorsnee-investeerders en geldmanagers voortdurend te slim af omdat hij er heel andere opvattingen en filosofieën op na houdt over hoe de markten werken. Laten we de opvattingen van Warren Buffett eens vergelijken met de overtuigingen van de doorsnee-investeerder of fondsmanager.
Brede spreiding versus concentratie
Fondsmanagers en financiële experts adviseren cliënten vaak hun geld over veel verschillende instrumenten te spreiden zoals aandelen, obligaties, valuta en geldmarktfondsen. De logica hierachter is dat je het risico vermindert door je geld over verschillende terreinen te spreiden. Meesterinvesteerders als Warren Buffett zijn van mening dat brede spreiding weliswaar risico’s vermindert, maar ook de kans op opbrengst. Als je in vijftig aandelen investeert, dan moet je vijftig verschillende aandelen vinden die in waarde verdubbelen wil je portfolio in waarde verdubbelen. Dat is bijna onmogelijk! Daarbij is het, als je in zo veel bedrijven en instrumenten investeert, onmogelijk om in wat dan ook een expert te worden. Hij is van mening dat mensen hun geld over alles spreiden om zich tegen hun eigen onwetendheid te beschermen! Het is alsof je de grote tenor Luciano Pavarotti vraagt zijn talent te spreiden over heavy metal, country & western, techno, hiphop en R&B om zijn risico te verminderen voor het geval hij in het operagenre geen succes heeft.
Warren Buffett vindt juist dat hij al zijn geld moet concentreren op een paar zorgvuldig geselecteerde aandelen waarvan hij weet dat ze in waarde zullen verdubbelen. Hij is van mening dat een investeerder maar in een paar bedrijven moet investeren die hij heel goed begrijpt en nauwkeurig bij kan houden. Dat noemt hij investeren binnen je eigen competentiecirkel. Betekent dat dat je al je spaargeld op een of twee bedrijven moet zetten? Natuurlijk niet! Dat is te riskant. Het is nog steeds van belang om je geld te spreiden over 8 tot 10 aandelen die je van haver tot gort kent. Maar zodra je er meer koopt, wordt het moelijker om intelligent te investeren.
De markt volgen versus tegen de markt in gaan
Fondsmanagers en het investerende publiek zijn vaak gefocust op kortetermijnresultaten. Ze kopen vaak een aandeel als er veel goede berichten zijn (d.w.z. de economie is sterk, bedrijven zetten meer om dan voorspeld, lancering van een nieuw product etc.) waardoor de aandelenkoersen steeds verder stijgen. Die mensen verkopen hun aandeel ook weer snel als er slecht nieuws komt en de koersen dalen. Met deze benadering is in feite niets mis.
Op deze manier investeer je met de trend mee. Deze strategie staat bekend als ‘momentum investing’. Het gevaar daarmee is echter dat het helemaal draait om timing en het vermogen de psychologie van de investeerder te doorgronden. Probleem is dat de meeste doorsnee-investeerders die dit vermogen missen, te laat reageren (als alle professionele fondsen al hebben toegeslagen), als de koers van het aandeel zijn piek al bijna heeft bereikt! En dan ontdekken ze dat de aandelenkoersen de volgende dag alweer beginnen te zakken. Uit angst of paniek verkopen ze hun aandeel en blijven met een verlies zitten. Daarom ziet de gemiddelde investeerder zijn aandeel altijd zakken vlak nadat hij met investeren is begonnen.
Waarde-investeerders als Warren Buffett kiezen juist een tegenovergestelde benadering. Die gaan tegen de marktpsychologie en de trend in. Ze kopen het aandeel van een goed bedrijf als niemand anders er belangstelling voor heeft, als de koers van het aandeel uitzonderlijk laag en aantrekkelijk is. Vervolgens wachten ze geduldig tot het aandeel weer in de gunst komt. Als het optimisme terugkeert en de grote massa de aandelen van het bedrijf steeds verder omhoog stuwt, verkoopt de waarde-investeerder zijn aandeel met een leuke winst.
Hoog risico, hoge opbrengst versus laag risico, lage opbrengst
Veel financiële experts prediken het concept dat je grote risico’s moet nemen om een hoge opbrengst te krijgen, maar meesterinvesteerders als Waren Buffett zijn van mening dat er geen grote risico’s nodig zijn voor een hoge opbrengst. Wel is een grote financiële en zakelijke competentie vereist om een hoge opbrengst te krijgen! Hij investeert alleen als het risico op verlies heel klein is en de kans op winst heel groot. Dat doet hij door alleen te investeren in bedrijven die ver onder hun eigenlijke waarde verkopen. Op die manier geeft hij zichzelf een ruime vergissingsmarge. Dat betekent dat zelfs als zijn berekeningen ernaast zitten, hij toch nog geld verdient.
Investeer alleen als de kans op succes groot is
Het probleem met managers van beleggingsmaatschappijen is dat ze onder druk staan om 80% van hun contanten in de markt te investeren, zelfs als er niets aantrekkelijks is wat ze kunnen kopen. Dit gebeurt na een lange ren op aandelen als de aandelenkoersen zo hoog zijn dat bedrijven sterk overgewaardeerd worden. Buffett daarentegen zou zijn geld net zo lief in contanten houden en alleen investeren als zich een gouden kans voordoet. Dit is precies wat er gebeurde in 1999-2000 (aandelenkoersen werden belachelijk overgewaardeerd), toen Buffett werd bekritiseerd omdat hij geen enkele investering deed en al zijn geld in contanten hield. Pas na 2001, toen de aandelenkoersen waren gekelderd en bedrijven voor een prikje te koop waren, begon Buffett weer te kopen.
Voordat je de investeringsstrategie van iemand met succes kunt kopiëren, moet je eerst zijn opvattingen kopiëren. Het zijn iemands opvattingen over investeren die zijn beslissingen, daden en resultaten bepalen. Dus als je de markt voortdurend te slim af wilt zijn en meer opbrengst wilt hebben dan wie dan ook, zou je dan niet eens beginnen de opvattingen van de grootste investeerder ter wereld over te nemen?
