Alles begint met liefde, daarna komt de kinderwens en de zwangerschap en terwijl er in die tijd, mits de zwangerschap naar behoren verloopt, eigenlijk nog geen vuiltje in de luier lijkt te zijn zou je je al wel bezig moeten houden met de opvoeding van je kind. Samen met je partner, of alleen. Veel mensen denken niet na over het opvoeden van kinderen want; "alles komt zoals het komt", "dat zien we wel als het zover is" of; "wie dan leeft, wie dan zorgt". Maar is er eigenlijk een gebruiksaanwijzing??
Opvoeden doe je samen met je ouders.
Niet letterlijk natuurlijk, maar er zit een kern van waarheid in. Ga eens na hoe je zelf bent opgevoed, en bespreek jouw wensen en ideeën voor de opvoeding met je partner. Want de basis van hoe je je kind opvoedt ligt in je eigen verleden, zowel de positieve als de negatieve ervaringen uit jouw jeugd neem je mee in de opvoeding van je eigen kinderen en dat doet je partner ook. Het is fijn als je vooraf een beetje weet waar je samen naartoe wilt. Natuurlijk kun je op dit moment alleen het grote geheel zien en geen details bepalen want het leven stelt ons regelmatig voor verrassingen en al deze momenten hebben invloed op de manier van opvoeden. Het is dus belangrijk om een basis te bepalen waar jij en je partner het over eens zijn.
Één lijn, duidelijkheid en vaste regels.
Of je je kind wilt voorbereiden op een leven als fabrieksarbeider of als directeur/professor maakt niet uit, het is vooral belangrijk dat jij en je partner dezelfde regels hanteren tijdens het opvoeden van het kind want kinderen voelen van nature enorm goed aan of ze ergens voordeel kunnen behalen. Als papa en mama niet bij elkaar zijn, maar wel allebei thuis is het makkelijk om ze tegen elkaar uit te spelen om bijvoorbeeld een snoepje te krijgen. Als papa nee zegt ga je gewoon naar mama want zij zegt toch wel ja! (of andersom). Door de ouders tegen elkaar uit te spelen behaalt het kind twee voordelen; Het snoepje is binnen en papa en mama gaan tegen elkaar te keer omdat een van beiden zich niet aan de afspraken heeft gehouden. Om de lieve vrede te bewaren is het dus beter om samen duidelijk af te spreken hoe je in zo'n situatie moet reageren, want zoiets kan ook in de speelgoed- of computerwinkel gebeuren en dan heeft de kleine spruit plotseling de bankrekening uitgekleed.
Een kind is ook een produkt maar heeft geen garantie.
Het opvoeden van een kind wordt niet in een fabriek gedaan en is ook niet de uitkomst van een vermenigvuldiging (alhoewel?), maar toch is een kind wel een produkt: Hoe het kind zich later gedraagt wordt namelijk grotendeels bepaald door de normen en waarden die de ouders het kind meegeven. De ouders bepalen in de eerste levensjaren al hoe "hun produkt" zich later in de maatschappij manifesteert. Natuurlijk komen daar nog invloeden van buiten bij, zoals school en vriendjes uit de buurt, maar de hoofdzaak van de ontwikkeling van het kind ligt bij de ouders. Voor het gemak ga ik er hier even van uit dat er geen genetische invloeden zijn.
Wat je als ouders waarschijnlijk wilt bereiken is dat je kind het in de maatschappij ver schopt, weinig problemen heeft en gelukkig wordt met wat hij/zij doet als hij/zij volwassen is. Meer dan je best kun je daarvoor als ouders niet doen en het moge duidelijk zijn dat je geen recht op teruggaaf, of garantie hebt als die droom "stuk" gaat.
In de pubertijd explodeert alles.
Als je denkt dat je de moeilijkste tijd gehad hebt in de opvoeding en je hebt het idee dat je kind nu alle regels kent, begrijpt en opvolgt dan komt het opgroeiende kind met de volgende wending van moeder natuur: De Pubertijd!
Plotseling wordt er aan alle regels getwijfeld en grenzen worden niet verlegd maar per aardverschuiving opnieuw bepaalt. Als ouders moet je nu wéér stevig geworteld zijn om niet meegesleurd te worden en ondergesneeuwd te raken. Hou vast aan je principes maar geef wel ruimte om te ontwikkelen, geef soms zelfs beslissingsbevoegdheid uit handen maar houdt daarbij altijd het recht om dit terug te nemen als er écht verkeerde beslissingen uit voortkomen.
Gebruiksaanwijzing.
Het zou fijn zijn als je als (toekomstige) ouders ergens een handleiding of gebruiksaanwijzing voor de opvoeding kon vinden maar zo lang als de mens bestaat zijn er al kinderen en al even lang moeten nieuwbakken ouders zelf uitvinden hoe je die lieve wezentjes het beste opvoedt. De enige aanwijzingen die nog enig hout snijden zijn de aanwijzingen die jouw ouders en je schoonouders je kunnen geven, zij hebben het tenslotte allemaal al meegemaakt!
