Op zoek naar een kopstoot van een film? Een mokerslag die de ingewanden week maakt en je ongemakkelijk op je stoel doet schuiven? Eentje die je beduusd laat zitten tijdens het afrollen van de credits? Zoek niet langer, want die film heet Rundskop. Het verschroeiende debuut van Truienaar Michael R. Roskam was meteen een schot in de roos.
De Vlaamse film
Na Erik Van Looy (De zaak Alzheimer, Loft) en Jan Verheyen (Team spirit, Dossier K.) is er eindelijk nog eens een Vlaamse regisseur opgestaan die weet hoe hij een hedendaagse film moet maken. Of die dan meteen bestempeld kan worden als Vlaamse film (of erger nog: daar model voor moet staan) valt nog te bezien. Rundskop heeft in ieder geval de internationale uitstraling van een Van Looy en het Vlaamse kleigehalte van een Verheyen. Maar dat Roskam met zijn eerste langspeelfilm zo snoeihard zou uithalen, had niemand durven bevroeden. En met enkele filmprijzen al op zak, krijgt de film meer en meer de erkenning die hij verdient.
"Soms zijn er zaken in een mensenleven …
Veehandelaar en brok testosteron Jacky Vanmarsenille (Matthias Schoenaerts) raakt verstrikt in de onfrisse praktijken van de hormonenmaffia en krijgt bovendien af te rekenen met nog onfrissere trauma's uit het verleden. Steeds radelozer en steeds driester, als was hij een gewonde stier, zoekt de Limburgse veeboer een manier om het zwaard van Damocles – dat heel de tijd als een onderhuidse dreiging aanwezig is – af te wenden en het eigen vege lijf te redden.
waarover niemand durft te spreken …
Het immer gastvriendelijke Limburg wordt hier plots het grimmige decor van een noodlotsdrama en de acteurs – voornamelijk Schoenaerts door zijn indrukwekkende transformatie – hebben in ieder geval een vette kluif aan hun rollen. Het aparte Truiense dialect, de unheimliche sfeer die de beelden van het Limburgse landschap nu plots oproepen en de intensiteit waarmee geacteerd wordt, zorgen voor een film die van het scherm spat. Een goede muziekkeuze (de discotheekscène!) en een paar onverwachte komische noten (de Waalse garagisten!), zijn – in tegenstelling tot wat andere recensies beweren – erg welkom in deze voor de rest loodzware film. Zo moet de film ook niet worden afgerekend op het feit dat het hele verhaal over de hormonenmaffia niet helemaal wordt afgerold. De regisseur wenste in de eerste plaats een noodlotsdrama te draaien en dat zullen we geweten hebben! Een pijnlijke, nimmer volledig geheelde wonde uit de kindertijd wordt weer helemaal opengereten en zet relaties en vriendschappen (een pluim voor de sterke vertolking van Jeroen Perceval!) enorm onder druk. Schuld en boete, zo je wilt, het lot van een getormenteerd man, verteerd door innerlijke tweestrijd.
maar dan ineens is het allemaal terug daar … BAM!"
Het is een film die je langzaam bij je nekvel of – toepasselijker – bij je edele delen grijpt (prijs julliezelf gelukkig, dames!) en die greep niet meer lost. Een film met ballen, kortom. Vanaf de eerste scène is de toon gezet en sijpelt de tragiek onhoudbaar binnen. En dan weet je meteen welk (rund)vlees je in de kuip hebt …
Internationale trailer alhier.
