Aan ieder van mijn auto's bewaar ik herinneringen. Mijn zevende auto was weer een Audi, ditmaal een fantastische 80 GLX.
Echte auto
Na een jaar afzien in de ondergemotoriseerde Kever werd het weer tijd voor een echte auto. Omdat mijn vorige Audi zo goed was bevallen ging ik op zoek naar een opvolger. In 1983 vond ik een mooie Audi 80 GLX van vijf jaar oud. Die met de vierkante koplampen en de lange achterlichten.
Koning te rijk
Wat was ik blij met deze wagen. Deze voorloper van de huidige Audi A4 was, net als mijn vorige Audi, metallic blauw. Er zat weer veel chroom in en aan, en de wagen had witte stoffen stoelbekleding. Mooi om te zien, heerlijk om in te zitten. En wat ik toen heel belangrijk vond: je kon vanaf de bestuurdersplaats de neus zien. Dat gaf me een veilig gevoel.
Rijgedrag
Comfort en sportiviteit waren goed verenigd in dit ontwerp en het weggedrag was, zeker voor die tijd, perfect. De MacPherson voorwielophanging hield de voorwielen stevig aan de grond, terwijl de wagen bij stevig optrekken flink door zijn achterveren zakte. Dat vond ik geweldig. Maar een paar nieuwe schokdempers zouden geen kwaad kunnen.
Montagefout
Toen ik na een tijdje de nieuwe schokdempers (Koni's) had laten monteren, een rib uit mijn lijf, haalde ik de wagen op de afgesproken dag op. De wagen had altijd keurig recht op zijn veren gestaan maar nu helde hij sterk voorover. Mijn protest daartegen haalde niets uit en teleurgesteld reed ik naar huis. Ik kon nu wel de weg vlak voor de auto goed zien! Maar ik baalde stevig.
Bewijslast
De volgende dag belde ik nog eens op om de garage te overtuigen van mijn gelijk. Maar men bleef stoïcijns volhouden dat er helemaal niets fout was gegaan. Ik plofte zowat van woede. Ineens kreeg ik een gouden ingeving: ik haalde een paar foto's tevoorschijn die ik van de auto had gemaakt. En jawel, de auto stond volledig horizontaal op die plaatjes. Ik racete direct naar de domme dealer en liet hem de foto's zien. Samen liepen we naar de Audi en nu moest hij me wel gelijk geven.
Vertrouwen weg
Toen ik de auto een paar dagen later weer terugkreeg stond-ie weer horizontaal, zoals het hoorde. Excuses kreeg ik niet maar wel de verklaring: men had de eerste keer de veerschotels verkeerd om gemonteerd! Die garage heb ik daarna nooit meer vertrouwd maar de auto wel. Ik heb er in totaal drie jaar in gereden, en dat was voor mij een record. Wat een fijne wagen was dat.
Inruilen
Na drie jaar kwamen er echter grote onkosten aan: de waterpomp, een bekend zwak punt van de VAG-producten (VAG = VW Audi Gesellschaft) uit die tijd, had het begeven. Er moesten nieuwe banden op en nog meer van dat soort narigheid. Er stond ook al anderhalve ton op de klok. En ik wou nu wel eens indruk maken op de vrouwtjes. Dus ja, het werd echt tijd voor iets anders.
