Men zegt weleens: "Het doel heiligt de middelen", maar is dat echt waar? Hieronder enkele voorbeelden waaruit blijkt dat het toch niet altijd zo is en dat soms juist de middelen het doel heiligen.
Enkele grote mannen en vrouwen hebben op deze aarde rond gelopen. Ze hebben hun tijd, hun geld en hum passie gestoken in het redden van de wereld, het een klein beetje beter makend, het voorzien van een sprankeltje hoop voor ons allemaal en ze zijn gestorven als helden. Zij zijn degene die de wereld van vandaag hebben gevormd. Zij zijn de perfecte voorbeelden van hoe één persoon een gigantisch verschil kan maken.
Nelson Mandela, die het regime van zijn land bevocht om de zwarte mensen in Zuid-Afrika de rechten te geven die ze verdienen, het recht om vrij te leven, is één voorbeeld. Grote leiders, vechters, iconen, inspireerders komen in elke grootte en vorm, maar hetgeen dat onze geërde helden echt scheidt van onze meest gevreesde vijanden is moeilijk te benoemen.
Het verschil tussen onze helden en ‘bad-guys’ zit niet in het doel waar ze naar streven.
Napoleon Bonaparte volgde zijn hart. Zijn doel was om de wereld een betere plaats te maken. Hij dacht dat het streven naar dit één doel dat hij in zijn gedachten had het grootste doel in de wereld was. Hij dacht dat hij in de geschiedenis boeken zou komen als een redder van onze wereld. Toch is hij dat niet.
Adolf Hitler probeerde degene die hij dacht dat goed waren te redden en degene die hij slecht achtte te vernietigen. Zijn doel was om de wereld een betere plaats te maken. Hij dacht dat hij het juiste deed, om de juiste reden, en dat hij geërd zou worden voor zijn prestaties. Toch wordt hij niet geprijsd.
Nelson Mandela volgde zijn hart. Hij vocht voor hetgeen waarvan hij absoluut overtuigd was dat het het goede was. Zijn doel was om de wereld een betere plaats te maken. Hij wilde dat dingen veranderde, dat dingen beter werden en hij staat als een redder van de wereld in de geschiedenis boeken. Hij wordt geprijsd.
Al deze drie mensen wilden de wereld verbeteren. Hun doelen waren hetzelfde; te doen wat zij het goede achtten. Maar toch, Napoleon Bonaparte wordt gezien als een verschrikkelijke (kleine) man en tot op de dag van vandaag wordt Adolf Hitler’s naam geassocieerd met het kwaad zelf, terwijl Nelson Mandela bijna als een god wordt vereerd.
Het verschil tussen deze drie mensen zit niet in hun doel, dat betekend dat het moet liggen aan de middelen waarmee ze dat doel probeerden te bereiken.
Napoleon gebruikte zijn leger en geweld. Hij joeg mensen angst aan om te krijgen wat hij wilde. En zo ook Hitler. Eén van zijn beroemde methodes was de ‘Blitz Krieg’. Hij liet een bom op een stad van het land dat hij wilde overnemen gooien en zei tegen hun regering dat als ze zich niet over zouden geven hij meer burgers zou vermoorden. Hij probeerde op slinkse wijze de Joden uit te roeien met behulp van gas kamers en hij doodde iedereen die tegen zijn manier en idee van het ‘beter maken van de wereld’ was. In tegenstelling tot hen gebruikte Nelson Mandela woorden om zijn doelen te bereiken. Hij overtuigde mensen om op te staan voor hun rechten. Hij overtuigde mensen om voor zichzelf te vechten. Hij overtuigde mensen om voor anderen te vechten en uiteindelijk won hij. Het kon hem niet schelen dat mensen wilden dat hij verdween, dat ze hem zelfs opsloten in de gevangenis, hij bleef vechten, met woorden.
Dus uiteindelijk heiligt het doel de middelen niet. Er wordt van Napoleon en Hitler gewalgd voor wat ze gedaan hebben om te krijgen wat ze wilden. Ze hebben het alleen nooit gekregen. Met de manier waarmee ze de wereld wilden veranderen, lukte het niet. Ze hebben nooit ‘de wereld een betere plaats gemaakt’. Nelson Mandela echter wel. Mensen prijzen hem voor zijn doel, maar ook voor zijn middelen. Anders was hij net als Napoleon en Hitler geëindigd en was hij nooit een held geweest.
