Steeds vaker hoor ik berichten dat de integratie mislukt is. Velen hebben er een mening over. Er zijn geluiden waar ik me wel in kan vinden, maar het lijkt alsof niemand de vinger op de zere plek legt.
Allereerst vraag ik me af of het wel een actueel probleem is, zou het niet zo kunnen zijn dat de problemen tegelijkertijd met de eerste gastarbeiders arriveerden? Heeft de integratie wel een eerlijke kans gehad? Is Nederland zelf niet schuldig hieraan? Ik denk zelf dat de politiek hieraan schuldig is, of nalatig is geweest in het signaleren van de gebreken op de lange termijn. Het laatste wat we moeten doen is de schuld afschuiven op gelukzoekers, een beetje Nederlander wisselt dan ook van baan als hij bij de concurrent een paar euro meer kan verdienen. Het is dan hypocriet om de ander zijn geluk niet te gunnen.
Het mislukken van de integratie was naar mijn mening al een verloren zaak, ver voordat de gastarbeiders hun intrede maakten. De selectieprocedure spreekt voor zich eigenlijk. Hoe je het ook bekijkt, het waren immers niet de doktoren en advocaten in het land van afkomst. Sterker nog, meerendeel kwam van het platteland. Waar men nóg verder achterliep dan in een willekeurige stad. De meesten hadden nooit een toilet gezien, en zelfs stromend water was een luxe. De enige eisen waren: niet al te intelligent, en een krachtige bouw van het lichaam. Alleen deze groep kwam in aanmerking voor gastarbeid. Het was ook te voorzien dat de allochtonen niet terug zouden keren naar het land van afkomst. Hier in het westen verdiende men zoveel meer, maar daar stond ook een veel duurder leven tegenover. Zodat je ook hier in het rijke westen elke maand opnieuw begint. Toen deze mensen zich voorgoed vestigden kregen ze ook niet bepaald hoogbegaafd nageslacht. Met hier en daar een uitzondering omdat de vrouwen niet geslecteerd werden. Alsof het opvoeden van kinderen al niet moeilijk genoeg is, moest deze groep het onder onmogelijke omstandigheden doen. In een land waarvan je de taal niet spreekt en de gebruiken niet kent, is een wonder zelfs niet genoeg.
Dit alles was geen doordacht plan van de machthebbers van toen, tenzij het de bedoeling was om op korte termijn de economie een boost te geven. Nederland heeft dit, zogenoemd probleem, aan zichzelf te danken. Een land waarvan de bevolking de tweede wereldoorlog vergeten leek te zijn, en waarin grootheidswaanzin en hebzucht hoogtij vierden.. En zich door deze instelling te groot voelde om bepaalde beroepen uit te oefenen, of bepaalde werkzaamheden te verrichten.
Dus, wijzen naar de allochtoon heeft geen zin en lost niets op. Laten we eerlijk zijn: iemand jouw vuile werk op laten knappen, zegt bij voorbaat al iets over de machtpositie en de onderlinge verhoudingen. Gastarbeiders zijn niet naar Nederland gehaald om geliefd te worden, niemand had er toen baat bij om de persoon, zijn tradities, normen en waarden te begrijpen. Als ze daarnaast met tientallen in een pension worden gestopt, bevordert dat ook niet de integratie. Als de beloofde gouden bergen uitblijven is het niet gek dat wantrouwen zich meester maakt van de arme zielen. En zich verder afkeren van de samenleving, en geen motivatie vinden om bij te dragen aan de maatschappij. En dat hun kinderen weer meegeven, die door de bomen het bos al niet zien. Waardoor het 'probleem' van generatie op generatie word doorgegeven.
