Spanje heeft een structureel begrotingstekort. Het is de verantwoordelijkheid van de Spaanse regering en Rajoy om daar iets aan te doen. De EU heeft 100 miljard hulp aan de Spaanse banken toegezegd. De ECB heeft aangegeven Spaanse leningen te zullen kopen, indien Spanje voldoet aan de gestelde voorwaarden. Door deze maatregelen krijgt men de kans om orde op zaken te stellen. Doet men dit ook? De media doen ons geloven dat Spanje geen probleemland is en niet een tweede Griekenland kan worden, maar de Spaanse politici verlangen veel te vaak financiële bjistand van Europa.
Brand op La Gomera
De afgelopen zomer is een deel van het nationale park Garajonay in La Gomera verbrand. La Gomera is één van de kleinere Canarische eilanden, waar de bevolking het voor het overgrote deel van het toerisme moet hebben. Net als op de andere Canarische eilanden is er een grote economische afhankelijkheid van de inkomsten uit toerisme. Een brand is niet alleen een ecologische ramp, maar ook en vooral een economische, want toeristen gaan minder graag naar een verbrand natuurgebied. Een verbrand bos regenereert zichzelf met de jaren als het voldoende regent. Iets dat in Spanje niet vanzelf spreekt. Maar ook al kan het bos zichzelf herstellen, er moet toch veel werk gedaan worden om het gebied schoon te maken en erosie en verontreiniging te voorkomen. De mensen wier bezit verbrand of beschadigd is, vragen schadevergoeding om werkzaamheden en reparaties uit te kunnen voeren. De regering wil graag tegemoet komen aan alle wensen. Maar dat kost geld, bakken met geld. En waar moet dat geld vandaan komen als een land zo goed als failliet is? U raadt het al.
Na de ramp waren er demonstraties op La Gomera. De bevolking vond dat er niet voldoende snel was gereageerd. De brand heeft in de ogen van veel Canarios meer gebied verbrand dan strikt noodzakelijk was geweest. In plaats van grondig te analyseren wát er precies is gebeurd en wáár het beter had gekund, is het makkelijker om te beloven dat er geld komt. Met geld gaat alle pijn over, alle ongemakken worden erdoor opgelost. Klagers zijn weer een tijdje zoet. Als de Spaanse staat zélf met beloftes zou komen, zou dit niet erg geloofwaardig zijn. De regering Rajoy blinkt immers niet uit in het nakomen van beloftes. Nee, de financiële middelen moeten van elders komen. En wat is nu mooier dan hulp kunnen claimen van een enorme en abstacte instantie als de EU, die in de verbeelding van de mensen over inmense hoeveelheden geld beschikt (de failliete banken worden immers ook door de EU gered)?
Failliete veehouders in Noord-Spanje
De kleine veeboeren in het noorden van Spanje hebben in 2012 een buitengewoon slecht jaar. Vanwege de droogte groeit er geen gras en kan het vee niet grazen. Er moet dus voer gekocht worden. De prijzen van veevoer zijn sterk gestegen. Dit aan de kostenkant. Aan de opbrengstenkant zou je denken dat door de gestegen kosten de verkoopprijzen ook stijgen, maar niets is minder waar. De prijzen van melk zijn gedaald. Grote aanbieders houden er dumppraktijken op na. Een liter melk afkomstig uit Frankrijk wordt in Spanje onder de kostprijs (wiens kostprijs?) verkocht. Als deze situatie lang aanhoudt, is het resultaat voorspelbaar: er verdwijnen Spaanse veehouders van het toneel. Deze situatie leidt uiteraard tot protesten. De regering wordt verweten daadloos toe te zien hoe de helft van de sector in Noord-Spanje ten onder gaat. Gelukkig is ook hier een oplossing voor: Europa! Men haast zich de ontevredenen financiële hulp van de EU aan te bieden. De EU begint meer en meer te lijken op het bekende duveltje uit het doosje, altijd aanwezig om een ieder uit de penarie te helpen. Toch fijn als je altijd kan rekenen op zo´n overkoepende superinstantie!
Miljoenenschade door stortregens
In de herfst komt dan eindelijk de lang verwachte regen in de vorm van enorme stortbuien, zoals dat wel vaker gebeurt in Spanje. En zoals dat wel vaker gebeurt, veroorzaken de hevige regenbuien enorme materiële schade en zelfs doden. Je zou toch denken, omdat dit elk jaar opnieuw gebeurt dat men inmiddels weet wat er komt en zich dus voldoende voorbereidt. Maar als je je huis in of naast de "rambla" (ravijn) hebt, heb je waarschijnlijk geen geld om naar een ander huis uit te kijken. Jammer genoeg heeft men soms ook dure infrastructuur gebouwd op een plaats waar wateroverlast kan ontstaan. De vraag is dan niet óf er schade ontstaat, maar wanneer. Het regent niet alle jaren even hard op dezelfde plaatsen. Dit jaar concentreert de schade zich in gemeenten van Málaga, Almería en Murcia. De regens zijn nog niet voorbij of daar weerklinkt de roep om hulp (lees: geld). Net als in voorgaande gevallen bij de brand op La Gomera en de penibele situatie van de veeboeren in Noord-Spanje komt ook nu president Rajoy op de radio en belooft een genereuze bijdrage om de schade te herstellen. Een bijdrage van wie? Van de EU natuurlijk!!
