Joden en Arabieren, Israëliers en Palestijnen. Wekelijks komen deze volken in het nieuws. Al tientallen jaren zijn er berichten over aanslagen, onrust of een mislukte vredesonderhandelingen. Waar komt dit conflict vandaan?

Het conflict

Eeuwenlang hebben de Joden in de diaspora (grootschalige verstrooiing/verspreiding van een volk) geleefd. Logischerwijze kwam er een toenemend verlangen naar een Joodse staat (deze stroming wordt aangeduid met het zionisme). Aangezien in Palestina de wortels van de Joodse voorvaderen lagen, trokken veel Joden naar Palestina toe. Het conflict begon ongeveer ten tijde van de Eerste Wereldoorlog, toen tienduizenden Joden naar Palestina trokken. De Arabieren voelden zich bedreigd door de toestroom van Joden. In 1936 was er zelfs sprake van geweld tegen de Joden. Via stakingen en blokkades probeerden de Arabische opstandelingen het economische leven van de Joden te ontwrichten. In reactie hierop stelde Groot-Brittannië een commissie in. Deze commissie zag als enige uitkomst dat Palestina in tweeën gedeeld zou worden. De Arabieren waren hier fel tegen. De Joden zagen het als een mogelijkheid om verder te onderhandelen. Dit liep echter op niets uit. Op 14 mei 1948 riep David Ben Goerion de onafhankelijke staat Israël uit. Het gevolg waren meerdere bloedige oorlogen.

Oorlogen

1948

De oprichting van een onafhankelijk Israël was een doorn in het oog van de Arabische wereld. De omliggende Arabische landen wilden de staat Israël niet erkennen en stelden alles in het werk om Israël te vernietigen. Irak, Jordanië, Egypte, Syrië en Libanon vielen Israël binnen. Israël heeft in deze oorlog stand kunnen houden. Uiteindelijk heroverde Israël grote gebieden op de vijandelijke legers. Deze oorlog heeft gezorgd voor honderdduizenden vluchtelingen uit Palestina. Er bestaan tegenwoordig nog steeds vluchtelingenkampen in de omringende Arabische landen.

1956

1956 was het jaar van de Suezcrisis. In dit conflict ging het over het bezit en de toegang van het Suezkanaal in Egypte. Op 29 oktober 1956 viel Israël de Sinaïwoestijn binnen. Deze oorlog was minder bloedig dan de voorgaande oorlog. Aan Egyptische kant vielen circa 1.600 doden, Israël en haar bondgenoten Engeland en Frankrijk betreurden ruim 200 doden.

1967

De oorlog in 1967 staat bekend als de Zesdaagse Oorlog. Dit was een verrassingsaanval van Israël op Syrië en Egypte. In zes dagen veroverde Israël een enorm grondgebied, dat drie keer zo groot was dan het eigen oppervlak en dat bestond uit de Golanhoogte, de Sinaïwoestijn, de Gaastrook, de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem. Deze overwinning is belangrijk ten opzichte van het vredesproces. Israël wil niet zomaar afstand doen van deze veroverde gebieden.

1973

De oorlog in 1973 staat bekend als de Jom Kipoeroorlog. Deze oorlog brak uit op de dag dat Israël het Jom Kipoerfeest vierde en dus veel militairen met verlof waren. Op 6 oktober vielen Syrië en Egypte, als vergelding voor de Zesdaagse Oorlog, Israël binnen. Voor Israël kwam dit als een verrassing. Het Egyptische leger boekte in het begin dan ook een grote overwinning. Syrië begon matig en werd al snel verdreven. Ook Egypte raakte het initiatief kwijt en Israël stond maar 101 kilometer van Caïro af. Op 22 oktober kwam er een eind aan deze oorlog. Egypte en Syrië hadden samen meer dan 35.000 soldaten verloren. De verliezen bij Israël waren 2.688 soldaten. Toch werd deze oorlog veel gezien als een overwinning voor Egypte en een nederlaag voor Israël. Het was voor Egypte in ieder geval voldoening voor de schande die ze hadden geleden tijdens de Zesdaagse Oorlog.

Vredesproces

Egypte sloot in 1979 vrede met Israël. Dit loste voor de Palestijnen niets op en veel Arabische landen waren ontsteld over de beslissing van Egypte. Na moeizame onderhandelingen kwam men tot de Oslo-akkoorden van 1993 en 1995. In deze akkoorden werd ondertekend dat de PLO (organisatie ter bevrijding van Palestina) en de staat Israël beiden elkaar zouden erkennen. Verdere vredesonderhandelingen zijn op niets uitgelopen. In 2000 was vrede nabij toen de Israëlische premier de Palestijnse leider Arafat probeerde over te halen. Het voorstel werd helaas verworpen. Nu is men weer terug bij af.

Conclusie

De staat Israël en de Palestijnen hebben historisch gezien beiden net zo goed recht op een staat. Tot op de dag van vandaag is er nog geen oplossing gevonden. Een twee-statenssteem lijkt de enige mogelijkheid. Het probleem is dat beide partijen water bij de wijn moeten doen. Wanneer beide partijen geen of amper concessies willen doen, zal vrede een utopie blijven.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Isra%C3%ABl

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in