Het artikel beschrijft de komst van de Hunnen en de daarop volgende gebeurtenissen: De grote volksverhuizing en de val van het Romeinse rijk.
http://www.historyathome.nl
Rauw vlees en paardenzadels
In 375 gebeurde er iets vreemds Een woest ruitervolk, de Hunnen (afkomstig uit Midden – Azië) viel de Alanen aan (een Germaanse stam die in de Oekraïne aan de rand van de Zwarte Zee woonde). Deze Hunnen zagen er volgens de beschrijvingen angstaanjagend uit en overal waar zij verschenen was de bevolking verlamd van ontzetting. Alle Hunnen waren krachtig en gedrongen. Zij waren zeer gehard in de strijd. Zo wordt er verhaald dat zij hun voedsel niet behoefden te koken of te braden om in leven te blijven. Zij aten bijvoorbeeld in het wild gevonden wortels. Vlees, dat zij door het jagen wisten te verkrijgen, legden zij in rauwe toestand onder hun zadels. Na een aantal dagen was het vlees hierdoor zo mals geworden dat het rauw eetbaar bleek te zijn. Het waren uitstekende ruiters. De mare gaat dat zij in staat waren al zittend in hun zadel voldoende nachtrust te krijgen. Aldus Ammianus Marcellinus, de Romeinse historicus die in boek 31 van zijn ‘Res Gestae’ veel aandacht schenkt aan de Hunnen en hierdoor onze belangrijkste bron is voor kennis over dit volk. De eerder genoemde Alanen vielen, vluchtend voor de Hunnen, het gebied van de Ostrogothen binnen. Deze dreven weer anderen op, zodat op sommige momenten de stroom Germanen aan de grenzen van het Romeinse rijk onstuitbaar werd. Zo ontstond de grote volksverhuizing.
De Visigothen misplaatste gastvrijheid
Door de verzwakte grenzen van het Romeinse rijk vonden er regelmatig invallen van de Germaanse stam der Visigothen plaats. De Gothen kunnen we verdelen in de Oost – Gothen (Ostrogothen) en West – Gothen (Visigothen). De zwak verdedigde grenzen werden door Diocletianus hersteld. Wel werd Dacië, het huidige Roemenië, opgegeven door de Romeinen en hier trokken de Visigothen binnen. In 375 werden de Ostrogothen opgedreven door de Alanen. De Ostrogothen dreven op hun beurt weer hun buren de Visigothen op. Een grote groep Visigothen vroeg of zij ter bescherming het rijk binnen mocht. Dat werd toegestaan, maar de hoeveelheid Visigothen was zo groot, schattingen geven 200.000 mensen aan, dat er binnen het Romeinse rijk niet genoeg voedsel te vinden was. Ook de oorspronkelijke bevolking had hier veel van te lijden. Het liep uit op een opstand. De toenmalige Keizer Valens (364 – 378), die de fatale toestemming gegeven had, werd gedood. De Visigothen plunderden in 410 Rome en vandaar trokken zij verder naar Frankrijk, waarna zij uiteindelijk in Noord – Spanje hun rust vonden.
De uitvinders van het vandalisme
De aanval van de Gothen had grote gevolgen voor het Romeinse rijk. Om Italië te beschermen moesten er troepenversterkingen komen. Die troepen werden onttrokken aan de Rijnlegers, die tot die tijd ervoor gezorgd hadden dat het rijk beschermd werd tegen de daar woonachtige Germaanse stammen. Nu was er dus geen leger meer en verscheidene Germaanse stammen trokken het Romeinse rijk binnen. De eerste invasiegolf was die van de Vandalen. Hun kracht was zo vernietigend dat hun naam tot in onze tijd synoniem is gebleven met verwoesting. Zij trokken de Rijn over en vielen Gallië binnen. Dit was niet genoeg. Zij wisten de Pyreneeën over te komen en veroverden Noord – Spanje. Niet lang daarna moesten zij vluchten voor de Visigothen en werden zij naar Andalusië (Vandalusië) verdreven. Vanuit Spanje staken zij in 429 over naar Noord – Afrika, onder leiding van hun koning Geiseric. Zij wisten in korte tijd de Romeinse verdediging te verslaan. Tijdens de belegering van de stad Hippo stierf de bisschop van die stad in 430. Deze bisschop was de beroemde Augustinus. Zelfs nu hield hun vernielzucht niet op. Vanuit het Noord – Afrikaanse kustgebied wisten zij, evenals de eerder genoemde Visigothen, Rome te plunderen. Zij deden hierbij hun naam alle eer aan.
De val van het Romeinse rijk
Ondertussen kwamen nog andere groepen, misschien ook onder druk van de Hunnen, in beweging. De namen die genoemd worden zijn de Bourgondiërs, de Franken, de Sueven en de Longobarden. De Bourgondiërs gingen in het Rhône gebied wonen, terwijl de Franken bijna geheel Gallië aan zich onderwierpen. De Sueven gingen naar Noord – Spanje, maar werden uiteindelijk door de Visigothen verslagen, terwijl de Longobarden zich vestigden in Noord-Italië (Lombardije). De Hunnen hadden zich nu langs de grenzen van het Romeinse rijk ingedrongen tussen de Germaanse stammen. In eerste instantie zorgden deze Hunnen ervoor dat er niet nog meer Germanen het Romeinse rijk binnentrokken. Toen echter in 453 Atilla de Hun overleed, was de kracht van de Hunnen gebroken. Een nieuwe, laatste golf Germanen trok het rijk binnen. Hier worden namen genoemd als de Ostrogothen, de Rugiërs, en de Gepiden. Dit betekende het einde. In 476 werd de laatste Romeinse keizer, Romulus Augustus, afgezet en het West – Romeinse rijk had opgehouden te bestaan.
