In toenemende mate verschijnen artikelen in de krant over zichzelf verrijkende top bestuurders. Hierbij worden zelfs bij een wanprestatie bonussen uitgekeerd.
Het gebeurt de laatste tijd zo vaak. Je slaat de krant open en wordt weer geconfronteerd met een artikel over een corrupte bestuurder. Niet altijd wordt er over corruptie gesproken, maar over “foutief” ingevulde bonnetjes, “foutief” opgestelde reisdeclaraties en andere “foutieve” zaken, die helaas bijna altijd op het financiële vlak worden gemaakt.
De macht van de (hoge) bestuurders
Vreemd is echter, dat het altijd ten voordele van de betrokken bestuurder is. Nimmer is een artikel verschenen, waarin wordt vermeld dat een bestuurder nog een nabetaling heeft gehad, omdat hij jaren te weinig had gedeclareerd.
Wat echter bij de (hogere) bestuurders wordt afgedaan als een foutje, wordt bij de lagere ambtenaar meestal bestempeld als valsheid in geschrifte. Hierbij wordt ook vaak de integriteit van de betreffende ambtenaar in twijfel getrokken, met de nodige persoonlijke consequenties tot gevolg.
Leidt het niet direct tot ontslag dan heeft het meestal wel indirect invloed op de verdere carrière.
Maar niet bij de hogere heren. Daar blijft het bij een verwijtend vingertje en wordt het onterecht ontvangen geld (als het al onderkend wordt) terugbetaald zonder vervelende gevolgen.
Dat het vaak bij de hoge heren om grote bedragen gaat, waar de simpele ambtenaar alleen maar van kan dromen, wordt echter vergeten.
De actualiteit
13 november 2012, een bericht over voormalig topman Erik Staal van woningcorporatie Vestia. Onder zijn slechte beleid werd woningcorporatie Vestia aan de rand van de afgrond gebracht. De problemen werden veroorzaakt door grote tegenvallers met derivaten. Het bleek dat onder leiding van Staal grote risico's waren genomen met de gelden van de woningcorporatie.
Maar Staal mocht ondanks zijn wanprestatie vertrekken met een bonus van 3,5 miljoen euro.
Daar waar de normale ambtenaar bij disfunctioneren zonder enige genoegdoening kan vertrekken, worden de hoge heren volgestopt met bonussen en extra pensioengelden.
Erger nog is het feit dat Erik Staal in 2010 op Bonaire een strandvilla kocht met een vraagprijs van 1,7 miljoen dollar. Deze villa liet hij direct slopen om een nieuwe villa op de locatie te laten bouwen. De nieuw gebouwde villa met twee zwembaden en een prijskaartje van 2 miljoen euro is recentelijk opgeleverd.
Naar het nu laat aanzien is deze miljoenen villa hypotheekvrij. We hebben het in dit specifieke voorbeeld niet over een topvoetballer of een toptennisser, maar een bestuurder van een woningcorporatie in de sociale woningbouw.
Wettelijke regeling nodig:
Het is tijd dat daar eens een wettelijke regeling voor komt, die verhindert dat er bij disfunctioneren nog extra gelden worden uitgekeerd aan dergelijke bestuurders. Ze hebben immers ook jarenlang een zeer riant inkomen genoten. Dat directe consequenties voor disfunctionerende bestuurders uitblijven, heeft vaak te maken met het “ons kent ons” netwerk. OOk zal vaker moeten worden overgegaan tot strafvervolging in verband met valsheid in geschrifte. Het gelijkheidsbeginsel is ook van toepassing op (top) bestuurders. Zij staan niet boven de wet en dienen hetzelfde te worden behandeld als de normale burger (ambtenaar)
Het is niet (meer) te verkopen aan de gewone burger die de broekriem moet aanhalen of die door een stomme fout, zijn baan is verloren.
Artikel Telegraaf 13-11-2012 en 26-05-2012
