Nederland is een koning rijker. Een troonswisseling die godzijdank zonder negatieve randverschijnselen heeft plaatsgevonden. Hoe anders was dat in 1980 toen, nu prinses Beatrix, Koningin der Nederlanden werd en de troon besteeg. Een terugblik op een historische en voor velen, emotionele dag.
De oranjerook is opgetrokken
Nederland is een koning rijker. Een troonswisseling die godzijdank zonder negatieve randverschijnselen heeft plaatsgevonden. Hoe anders was dat in 1980 toen, nu prinses Beatrix, Koningin der Nederlanden werd en de troon besteeg. En juist dat kenmerkt, mijn inziens, 33 jaar koningin Beatrix, de witte rook van toen is nu oranje rook, hoe tekenend voor haar regeerperiode. Beatrix wist het land te verbinden, trouw geflankeerd door haar man prins Claus, die Beatrix een waardige koningin liet zijn en zelf als geen ander een brug wist te slaan naar de harten van het volk.
In de aanloop naar de kroning waren er, Nederland eigen, toch weer wanklanken te horen ofwel realistische visies. Dit afhankelijk van welke groep je vertegenwoordigt, de monarchisten of de republikeinen.
Een monarchist pur sang
Zelf ben ik een monarchist pur sang. Het was destijds op 18 jarige leeftijd, voor mij , de persoonlijke drijfveer om mijn land te dienen als beroepsmilitair. Ik trad in 1982 toe tot het wapen der Koninklijke Marechaussee en diende al die jaren met genoegen de familie Oranje-Nassau en op die manier het Nederlandse volk.
Door mijn werk als marechaussee was Beatrix voor mij in meer dan één opzicht “mijn” koningin. Ik heb als "bewaker" van haar paleis, eens een kort gesprekje gehad, tijdens haar wandeling in de tuinen van Huis ten Bosch. Vaker nog heb ik, veel langere, gesprekken gevoerd met een toen nog jonge Willem-Alexander. Het was de periode dat hij op school zat in Engeland. Ik herinner me nog dat hij na een bezoek aan een booreiland vol passie vertelde over de kracht van het water en hoe graag hij daar zijn werk van wilde maken.
We spraken toen over de mogelijkheden en de onmogelijkheden van zulke wensen, waarbij hij aangaf dat die beperking wel een zwaar element was binnen zijn leven als toekomstig koning.
Het interview was voor mij dan ook verre van verassend. Ik heb Willem-Alexander, of zo hij zelf eens zei: “ Zeg maar Alex”, altijd zichzelf zien blijven. Willem-Alexander was, voor zover dat in zijn mogelijkheden lag, een gewoon mens. Dit was, in mijn ogen, in grote mate een verdienste van vader Claus, een aimabele man die er altijd wilde zijn voor zijn gezin.
Ook de afscheidsrede van Beatrix heeft mij niet echt verrast. Beatrix was een statige koningin, die respect toonde voor haar ambt. Emotieloos, kan ik haar echter geenszins noemen. Ik heb haar in die Koninklijke tuinen destijds, vaak van kostbare momenten zien genieten met haar gezin. Daar was ze niet Hare Majesteit, maar gewoon mama. De liefde voor haar kinderen was een warmte die de paleistuinen vulde.
Hoe erg moet het dus niet voor haar geweest zijn toen haar Friso onder de sneeuw werd bedolven en in coma raakte.
Daar sta je dan
Ondanks mijn realistische kijk op wereldse zaken en mijn niet aflatende drang naar vrijheid, zonder al te veel beperkende regelgeving, heb ik me de afgelopen tijd toch laten verleiden tot grote ergernissen.
Ten eerste natuurlijk het gedoe rond het kroningslied, of kroningsleed zoals sommigen het noemen. Wat een ongelofelijke storm in een glas water. Hoe treffend schept dit gezeur het beeld dat we het in Nederland zo goed hebben dat een lied onze grootste ergernis is.
Natuurlijk was er veel aan de hand met het lied, de melodie was gejat, de tekst slecht Nederlands en het was erg opgelegd. Maar waar hebben we het over? Wat mij betreft was ons Wilhelmus het ultieme koningslied geweest, maar als heel Nederland “Daar sta je dan” wil zingen, moeten ze dat vooral doen. Ook dat is democratie.
Dat juist het azijnpissende republikeins genootschap zich daar mede druk over maakte zegt genoeg over deze groep mensen. Blijkbaar geven ze minder om de democratie dan ze propaganderen. Wat ze willen is hun versie van een democratie.
En ieder het zijne, dus daar wil ik niet over in discussie treden, maar hoe democratisch is een republiek?
Kritiek leveren is geen kunst
Natuurlijk ga ik geen discussie uit de weg over de salarissen van de Oranjes en of ze nu wel of niet belasting moeten betalen, maar kom dan wel met concrete redenen waarom je dat zou doen. We geven wel, zonder gemor, miljoenen aan een goede voetballer die onze club kampioen kan maken, maar zeiken over een koningshuis die vele miljarden per jaar binnenbrengt voor de schatkist. En natuurlijk kunnen we een discussie voeren over te betalen belastingen, daar ben ik het ook wel mee eens, maar laten we dit dan wel onderbouwd doen en met respect. Want juist dat laatste heeft Beatrix ons al die jaren voorgehouden, heb respect voor je medemens. Iets waar we helaas als volk maar weinig naar hebben gehandeld, gezien de berichtgeving in de nieuwsbladen.
Als we mondiaal kijken naar de republieken, zien we genoeg voorbeelden, hoe een republiek mensen dicteert hoe te leven, zoals o.a. de Volksrepubliek China, Cuba, Congo, Togo, Turkije, Israel, Noord-Korea (wat ook erfopvolging kent) en de Sovjet republieken.
Voor mij is de discussie over wel of niet een koningshuis net zo zinloos als de uitholling van de cultuurgeschiedenis en culturele toekomst van Nederland.
Nederland, een land dat juist door die kunst geschiedenis één van de belangrijkste landen is in de wereld. Zonder ons geen Rembrandt van Rijn, geen Vincent van Gogh, geen Pieter Mondriaan en ga zo maar door. We hebben blijkbaar geen geld meer over voor een kunstzinnige identiteit in de wereld. Al is het wel die identiteit die vele mensen nog steeds naar dat kleine landje aan het water trekken. Daar waar de kunst geboren is.
Ik ben blij dat we een monarch hebben die boven alle partijen een eenheid van het volk weet te bewerkstelligen. Dat was ook op deze kroningsdag duidelijk, de koning verbindt de mensen meer dan een president ooit zou kunnen. Met alle respect voor onze minister-president Mark Rutte. Maar ik roep toch vol verve uit: “Leve de Koning, Leve de Koning, Leve de Koning…"
www.bndestem.nl
www.wikipedia.nl
