De beschaving begon toen de eerste homo sapiens in georganiseerde groepen begon te leven. Deze groepen waren kleine maatschappijen of kleine rijkjes op zich. Toen die eerste stap eenmaal was gezet ging de evolutie of de opkomst van de beschaving snel.
Enkel van de belangrijkste beschavingen die we heden ten dage kennen zijn de Olmekenbeschaving in Zuid-Amerika, de beschaving van de Indusvallei in Azië, de oude Griekse en Romeinse beschaving en de beschavingen van Egypte, Perzië en Mesopotamië. Al deze beschavingen zijn nu verdwenen, maar ze hebben een grote bijdrage geleverd aan de manier waarop de maatschappij zich na hun verdwijning heeft ontwikkeld. Laten we enkele beschavingen onder de loep nemen, hoe ze opkwamen en ten onder gingen.
Elk van deze beschavingen heeft veel bijgedragen aan de vooruitgang van de cultuur en de beschavingen van hun tijd. De Romeinen schonken ons prachtige architectuur zoals die van de Romeinse aquaducten en het Colosseum. De beschaving van de Indusvallei was de eerste met een uniform stelsel van maten en gewichten en ontwikkelden het principe van decimale verdeling. De Egyptenaren leverden ons de goden van de onderwereld over, de piramiden en de Sfinx. De Zuid-Amerikaanse beschavingen zoals die van de Olmeken gelden als de eerste op het Westelijk Halfrond die het concept van schrijven hebben ontwikkeld. Ook ontwikkelden ze de Midden-Amerikaanse lange telling-kalender en ze zouden het concept van de nul hebben uitgevonden.
Al deze bijdragen en prestaties kwamen tot stand gedurende de piek van elke beschaving, maar zoals ze zeggen: ‘Aan alles komt een eind’, en dat gold ook voor hen. Enkele belangrijke factoren leidden tot de ondergang van elk van deze beschavingen. De ondergang van het Romeinse rijk begon toen hun westelijke rijk viel. De Zuid-Amerikaanse beschavingen vielen ten offer aan pestepidemieën en aan de Spaanse expansiezucht. De beschaving van de Indusvallei viel ten prooi aan de expansiezucht van de Perzen.
Over het geheel genomen kan worden gezegd dat als sterke staten binnen een maatschappij vallen, de impact op de maatschappij zelf catastrofaal is. Het proces is als een rij dominostenen: de bevolking van de staat daalt, wat weer leidt tot een afname in de bevolkingsdichtheid. De maatschappij begint zijn politieke centrum kwijt te raken, wat leidt tot verval van gesponsorde kunsten als architectuur, kunst en literatuur. Handel, verkeer en andere economische activiteiten zijn de volgende slachtoffers en de informatiestroom tussen de mensen valt stil. Ook al kwam er in veel gevallen een nieuwe heersende klasse, dit nieuwe bewind wist de situatie niet ten goede te keren. Dat kan liggen aan een ineffectief beleid of een planning die niet toereikend is om de neergang tot staan te brengen. Het kan ook zijn dat de nieuwe regeringsvorm niet de steun van het volk geniet vanwege de wijdverspreide onvrede.
Dit zijn de feiten die ons hebben geleid naar de mondiale beschaving van de eenentwintigste eeuw. Het beste wat we daarmee kunnen doen is de oorzaken vaststellen en ervoor zorgen dat ‘de geschiedenis zich niet herhaalt’.